01.08.1975 / Kenan Laçin - Çoksesli Müziğe Geçiş İçin Hangi Etkinliklerden Yararlanmalı
Radyo ve televizyonlardan dinlediğimiz parçalar genellikle teksesli parçalardır. Bu parçaları dinlemeye alışkın kişilerin çoksesli parçalar karşısında ilgisinin dağıldığını görüyoruz. Kişi kendini zorluyor bu parçaları dinlediği zaman; bilindiği gibi bir çoğu da bu gibi durumlarda radyonun veya televizyonun düğmesine basarak kapatıyor. Burada aklımıza şöyle bir soru geliyor: “Neden dinleyemiyor ve dinlemek istemiyor?” Bu konularda şimdiye dek çok şeyler yazıldı ve söylendi. Ben şöyle düşünüyorum; okullarda öğrendiği parçalar, radyolardan ve çevrelerinden dinlemiş olduğu parçalar teksesli olduğundan ve çoksesli müzik hakkında da hiç bir bilgisi olmadığı için böyle bir şeyle karşılaşınca alışkanlıklarının dışına çıktığı için sıkıcı geliyor.
“Eurovision Şarkı Yarışması”nda böyle bir sıkıcılık olmadı. Parçaların sözlerinin Türkçe olması, şarkıların söylenmesindeki hareketlilik dinleyiciyi sıkmadı. Böyle parçaları dinlemeye alışkın olmayan kişiler bile, diyebilirim ki bunları sıkılmadan dinleyebildi. Aslında “Eurovision Şarkı Yarışması”na katılan parçalar kalite olarak düşük parçalardı. İşte müziğin kalitelisini yapmak, çoksesliliği benimsetmek için bu gibi yarışmalardan yararlanarak yavaş yavaş çoksesli müziğe doğru geçiş sağlanmalıdır. Kişiye birdenbire Mozart, Beethoven veya Haydn çalmaktan ve O’nu bu müzikten uzaklaştırmaktansa, bu gibi etkinliklerden yararlanarak yavaş yavaş çoksesli müzik fikrini vermek ve çoksesliliği benimsetmek gerek. O zaman karşımıza şöyle bir sorun çıkmaktadır: Bu gibi etkinliklerin yetkili kişilerce yapılması ve söylenen parçaların kaliteli olması istenmelidir. Bu hafif müzikte istediğimiz kaliteli müziği kimler yapmalı veya bu konuyla kimler ilgilenmelidir? Hafif müzik öğrenimi için girişimlerde bulunulmalı, bu dalda iyi elemanlar yetiştirilmeli, bu gibi etkinliklerde o kişilerden yararlanılmalıdır.
“Türkiye Filarmoni Derneği”nin yayın organı olan “Filarmoni Aylık Müzik ve Fikir Dergisi”nden alınmıştır. – Ağustos 1975, Yıl: 11, Sayı: 109, Sayfa: 3.
