14.11.2015 / Hami Çağdaş - Çocuklarımız Ne Zaman 'IŞİD’e Katılmaz?

     15 Kasım Pazar günü “Zorlu Performans Merkezi”nde ilginç bir konser var. Mümkün olduğu kadar fazla çocuğa karşılıksız müzik eğitimi olanağı sağlayarak barışın sesini müzikle duyurmak için çalışan “Barış İçin Müzik Vakfı”nın onuncu yılı kutlanıyor. 300 çocuğun aynı sahnede buluşacağı konserde, “Barış için Müzik Vakfı”nın farklı düzeylerdeki orkestraları; “Vivaldi” (7-12 yaş), “Mozart” (10-18 yaş) ve “Beethoven” (14-19 yaş) orkestraları’nı, beş farklı şef yönetecek.  Mimar Mehmet Selim Baki ve Yeliz Baki tarafından başlatılan çalışmalar, “Sistema Europe”un “en iyi uygulamalarından” biri olarak değerlendiriliyor.

     Son günlerde televizyonlarımızda çocuklarının “İŞİD”e katıldığından yakınan, ağlayarak geri getirilmelerini isteyen aile üyelerini görüyoruz... Kimileri güvenlik güçlerine, medyaya verip veriştiriyor... “Biz ne yaptık da çocuğumuz bu hale geldi” diye sorgulayan yok... Bu çocuklar okuma yazmayı sökmeden kafirlerin oluk oluk kanlarının akıtıldığı, başlarının, ellerinin, kollarının kesildiği öyküler okuyorlar. Televizyonlarda Uzak Doğu filmlerinin kanlı dövüş sahnelerini izliyor, bunların öğretildiği kurslara gidiyorlar. Bir kılıç darbesiyle beş altı kafirin kellesini götüren Osmanlı akıncılarını izleyip övünüyorlar... Böyle geçen bir çocukluk ve gençlik yıllarından sonra nereye gideceklerdi ki...

     Böyle olmayıp da aile büyükleri bu çocukları bir enstrüman çalmayı öğrenebilecekleri bir kursa götürselerdi. Bir tiyatroya bir sinemaya götürüp, savaşların acı sonuçlarını gösteren oyunları, filmleri izlettirselerdi. Masalları tarih diye anlatan kitaplar yerine sorgulamayı öğreten, ufuklarını genişleten kitapları okutsalardı. Resim sergilerini, müzeleri gezdirip yaratıcılığın ufuklarını keşfetmeleri için onlara yol göstermeyle çalışsalardı...

     Elbette bunların hiçbirini yapmadılar... Yapmadıkları için de çocukları savaşmak için “İŞİD”e katılıyor. Çocukluklarından beri içinde yaşadıkları hayal dünyasını gerçekleştirmek için...

     Yazının başında “Barış İçin Müzik” konserinden bunun için söz ettim. Birlikte çalmanın, müziğin ruhunu keşfetmenin tadını alan bu çocuklardan hangisi elinde palayla kafa kesebilir ki?..

     Ya da müzelerde binlerce yıllık uygarlık macerasına tanık olup bu eşsiz sanat eserlerini görseler, bunların yapım süreçlerini, yapan sanatçıları öğrenselerdi. Tarihin yalnız İslam tarihi değil de bütün bir insanlığın tarihi olduğunu öğrenselerdi, müzeleri, sanat eserlerini yakıp yıkan, üstüne üstlük bütün bunları övünerek videoya çeken “İŞİD”e katılırlar mıydı?..

     Unutmayın, onlar sizin çocuklarınız, gittikleri yolun başına siz götürdünüz... Şimdi yakınmaya hakkınız yok...

     http://www.dirensanat.com sitesinden alınmıştır. - 14.11.2015, Cumartesi