İnsanım Ben!

(*) Ozan sözü tutmadınız,
(**) Tüm açlara destanım ben,

Herşeyden önce, insanım ben!
Köşe, döşek, rahat, huzur,
Ne sadrazamlık ne de vezir,
Makamlar bana vız gelir.
Herşeyden önce, insanım ben!
Haksızlığa düşmanım ben!

Kapıkulu olmak varken;
Devletli şeyi yalarken,
Bunca insan, bunca rezil;
Haksızlığa isyanım ben,
Herşeyden önce, insanım ben!

Devlet malı yağma deniz,
Anamızı bellediniz.
Onlar yedi, siz yediniz;
Hak dediniz, huk dediniz,
Soymak bize hak dediniz!

Dolu mide, boş kafalar;
Koltuklarda hep yalpalar.
Amerika, Avrupalar,
Kapınız mı bellediniz!
Hırsızlara Bey dediniz!

Aç, açıkta kalmadınız,
Yediniz, hiç doymadınız.
Ağlayanı duymadınız,
Gözyaşına mihmanın ben;
Karanlığa isyanım ben!

Hep aldanıp, aldattınız,
Hırsızları aklattınız;
Yetim malını sattınız.
Teraziye kantarım ben;
Yetimlere arkayım ben!

Kul geldiniz, şah oldunuz;
Çıkarlara baht oldunuz.
Yenildiniz, mat oldunuz,
El yüzüne çıkanım ben,
Hırsızlığa düşmanım ben

Neyi görüp, neyi desem;
Kime sayıp, kime sövsem?
Hak! Hak! diye dizim dizim dövsem;
Haksız yere kimi övsem,
Hakka arka çıkmadınız!

Ozan sözü tutmadınız,
Dolu atıp, tutmadınız.
Helal lokma yutmadınız,
Halk gibi aç yatmadınız.
Tüm açlara destanım ben,
Hırsızlığa düşmanım ben!

İzmir, 2 Mayıs 2009