07.04.2015 / Erkan Öztürk - Şehirli Bir Anadolu Çocuğu Kayahan

     90’larda başlayan “Kayahan’ın bestelerini Nilüfer mi daha güzel yorumluyor, Kayahan mı”, “hangisi daha iyi” tartışmalarında gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ki her zaman Kayahan’ın tarafında oldum. Kayahan benim talihsiz, biraz çökük tarafımı temsil ediyordu sanırım. Gençliğinde hor görülmüş, babası tarafından bile anlaşılmamış, boş işlerle uğraşıyormuş gibi görünmüş biriydi. Örneğin müziğin içinde hem besteci hem yorumcu olarak uzun yıllardır bulunmasına rağmen geç popüler olmuş bir figürdür Kayahan.

     İlk plağı 1968’de yayınlanıyor. Gençlik acemiliğiyle yapılmış bir çalışma. 78’e kadar çabalıyor Kayahan. Ankaralı şarkıcı olarak biliniyor örneğin. Ankara’daki hayatı zorluklarla dolu... Ulus’tan Ayrancı’ya kadar yürüyor her gün. Dolmuşa binecek parası bile olmuyor çoğu zaman. Tek göz evde oturuyor Ankara’da ilk eşi ile birlikte. “İstanbul Hatırası”, “Neden Olmasın”, “Canım Sıkılıyor Canım”, “Kar Taneleri” adlı hitleri bu zor dönemlerde çıkıyor. 80’lerde İstanbul’a gelmesiyle sektöre daha da yakınlaşıyor. Birkaç “Eurovizyon” denemesi oluyor. Seslendirdiği parçalar yarışmalarda dereceye giremese de Türkiye’de oldukça popüler oluyorlar, böylece Kayahan efsanesi yavaş yavaş doğuyor.

     Nilüfer’in Kayahan’ın bestelerini söylemesi şüphesiz Kayahan ismini daha çok duymamıza sebep oldu. Nilüfer fanlarının hatta bir dönem Nilüfer’in bile sık sık dile getirdiği bir konudur bu.

     89’da ilk albüm “Benim Şarkılarım” geliyor. Bence Kayahan’ın en sıkı albümü budur. Yılların birikiminin çağlayanlaştığı albüm... İçinde “Kar Taneleri”, “Geceler”, “Esmer Günler” gibi üç kült parçayı barındıran albüm Kayahan’ın dinlemekten en zevk aldığım albümüdür.

     Aynı yıl içinde Kayahan “Siyah Işıklar” albümünü de çıkarır. Bu albüm tam anlamıyla bir hit deposudur. “Seni Seviyorum”, “Hep Karanlık”, “Mor Menekşe”, “Ve Melankoli”, “Canım Sıkılıyor Canım” hitleri bu albümdedir. Bu albümle birlikte yavaş yavaş görünür olmaya başlayan Kayahan sık sık “TRT”de boy gösterir. Asıl bomba 91’de “Yemin Ettim” ile gelir. Bu albümün satışı milyon sınırını aşar. Kişisel tarihçemin en özel kaseti sanırım “Yemin Ettim”. Halen evimde bulunur bu kaset.

     Efsaneler Ölmez

     Ardı ardına gelen popüler albümlerle Kayahan efsaneleşmiştir artık. Benim için son efsane şarkısı “Emrin Olur” adlı şarkısı. 98 yılında çıkan bu albümü defalarca dinlediğimi hatırlıyorum. 99 yılında çıkan “Beni Azad Et” albümü ise daha dingin dinlendikçe demlenen bir albümdür. Son popülerleşmiş eserleri ise “Gönül Sayfam” ve “Bizimkisi Bir Aşk Hikayesi”...

     Son yıllarda sanırım şarkılarının tutması için belki de söz edilmek için yapıyor kanısını uyandırırdı bende. Bazı hoşlanmadığım polemiklere girmişti. Yeni yetme popçuları bazen dayanamaz eleştirirdi. Tıpkı çağdaşı bir başka efsane Barış Manço gibi. Sanırım seviyeli polemik ve sisteme yöneltilen eleştiriler zekadan kaynaklanıyor. Şüphesiz Kayahan da müthiş zeki bir adamdı. Kelimelerle ve gitarıyla oldukça esnek bir şekilde oynayabiliyordu. Edebi yeteneği ile beni her zaman şaşırtırdı. “Allah’ım Neydi Günahım”, “Bir Yemin Ettim ki Dönemem”, “Yandı mı bu Postaneler”, “Adını Yazmışlar Gökyüzüne”, “Gözlerinin Hapsindeyim” gibi deyimleşmiş sözleri halkın diline düşmüştü.

     Kayahan şehirli bir ailede büyüse de Anadolu çocuğuydu. Duygusal, naif ve beyefendiydi. Bir gün olsun medya önünde patavatsızlık yaptığına şahit olmadık. Kayahan gerek alt yapısı gerek yaşantısı ve oturmuş kişiliğiyle bir efsaneydi. Türkiye’de çok az kişi etkiler beni ama etkilendiğim insanlar listesinde ilk beşin içine sanırım Kayahan ustayı yazabilirim. Kayahan’ı 3 Nisan 2015’te kaybettik. Cenazesi bana Barış Manço’nun cenazesini hatırlattı. Ne garip ki, Kayahan da Manço gibi Kanlıca’ya gömüldü. Bundan böyle iki usta el ayak çekilince akşamları buluşurlar diye düşünüyorum. Malum efsaneler ölmez...

     Aydınlık Gazetesi - 07.04.2015, Salı