01.12.2016 / Zafer Yümlü - Bağımlılık
Toplu taşıma kullanır mısınız?
Ben, her gün kullanıyorum. Toplu taşıma kullandığınızda toplumu da rahatça izleyebiliyorsunuz. İzmir’de her gün “İzban” ile binlerce kişi yolculuk ediyor. Farklı kültürlerden, farklı eğitimde binlerce insan var orada. Öğrencisi, memuru, müzisyeni, akademisyeni... Hepsini gözlemlemek mümkün.
Hepsinin ortak özelliği ne biliyor musunuz? Bağımlılık.
Teknoloji bağımlısı insanlar. Herkes akıllı telefonların kölesi olmuş durumda. Başları eğik, aklını telefona vermiş bir toplum. Eskiden sigara, alkol, uyuşturucu vardı, şimdi teknoloji var.
Gelişmiş ülkelerin, geri kalmış ülkeleri sömürme yöntemlerinden biri bu. Artık savaşlar topla tüfekle değil, strateji oyunları ile yapılıyor. Ülkemize karşı yıllar önce süt tozu ile başlayan saldırı, son yirmi yıldır bilinçsiz teknoloji tüketimi ile beyinleri uyuşturarak sürüyor. İnsanlar marifetmiş gibi birbirine kaç fotoğraf beğendiğini, kaç defa paylaşım yaptığını anlatıyor.
Bağımlı bir toplum olduk. Oysa “Bağımsızlık benim karakterimdir” demişti Atatürk.
Teknoloji ile karaktersizleştiriliyoruz yani. Dilini, milli benliğini, iç iletişimini, geleneklerini, karakterini kaybetmiş bir toplum olma yolunda ilerliyoruz. Asırlardır oynanan bir Bizans oyununun son versiyonu bu. Böl, parçala ve yönet.
Sağır, bencil, tepkisiz, sevgisiz, boyun fıtığı olan, kambur, toplum önünde konuşarak kendini ifade edemeyen, kendi kültüründen uzak bir nesil bizi bekliyor. Mutsuzuz. Umutsuzuz. Her gün basında okuduğumuz birbirinden vahşi haberlerden dolayı birbirimizden korkar durumdayız.
Peki nedir bu kaostan çıkmanın yolu? Tek cevabı var bunun: Unuttuğumuz sevgi.
Anılarımızdaki tiyatro, müzik, şiir, roman ve sinemalarda olan sevgi. Halk için yapılan sanattaki sevgi. Sosyal ilişkileri kuvvetli toplumlarda olan sevgi. Bağımlı olmak yerine, birbirimize ve değerlerimize bağlı olmak kurtaracaktır bizi.
Ne demiş Yunus? “İlim ilim bilmektir, ilim kendin bilmektir, sen kendin bilmezsen ya nice okumaktır?”
İzmir - 01.12.2016, Perşembe
