03.04.2008 / Zafer Yümlü - Merhaba Dünyalı...
Efendim hikaye bu ya, olay Nasa’da geçiyor.
Nasa yetkilileri bir akşam karanlığında uzaydan garip sinyaller almaya başlar ve heyecanlanırlar. Dünya dışı varlıkların olduğu düşüncesi artık gerçeğe dönüşmektedir. Heyecan dorukta...
Önce zayıf gelen radyo sinyallari zamanla netleşir. Bu varlıklar çok garip bir İngilizce ile iletişim kurmaktadırlar.
Nasa’nın yetkilisi bu uzaylı yaratıklara yaşantıları hakkında sorular sorar:
– Adınız nedir?
– Hindi.
– Ne ilginç bir isminiz var!
– Siz dünyalılar bize öyle diyorsunuz.
– Yönetim biçiminiz nedir?
– Bir liderimiz vardır, gücünü halktan aldığını söyler. Tüm ülke halkı o ve yardımcılarının rahatı için çalışır ama yetmez. Onlar ise sadece konuşup tartışırlar, son model araçlarla ülke ülke gezip çocuklarını yurt dışındaki okullarda okuturlar. Bu yönetime Cumhuriyet deriz.
– Ne yer, ne içersiniz?
– Ekmek yer, su içeriz. Cennet gibi bir ülkemiz vardır, her şey bol miktarda yetişir ama üretmemiz ve kullanmamız yasaklanmıştır. En küçük ihtiyacımızı bile başka ülkelerden alırız.
– Eğitim durumunuz nedir?
– Ülkemiz üniversite mezunu kaynar. Yakında her şehrimizde üniversite açılacak. Halkımız o kadar kültürlüdür ki gazete okumaya bile gerek duymaz. Zaten gazetelerde de mankenler ve cinayetlerden başka bir şey yoktur. Magazin programları üstüne tartışır, evlendirme programları izleriz. İş bol ama işsiz çoktur. Çünkü kimse çalışıp üretmek istemez. Hafızamızla gurur duyarız. Her şeyi ertesi gün unuturuz. Bu yüzden hep mutluyuzdur.
– Kültür seviyeniz nasıldır?
– Çok iyidir. Kendi dilimizi kullanmak yerine diğer ülkelerin dillerinden bir karışım elde ettik, onu kullan
ıyoruz. Fazla gürültü yapmasın diye senfoni ve operalarımızın sayısı azdır. Çoksesli müzik insanları birleştirip geliştirdiği için kötü görülür ülkemizde. Konservatuvar mezunları barlarda çalışır. Senfoni ve operalar kağıt israfı olmasın diye her yıl ezberden aynı eserleri çalar, proje üretmezler. Korolarda görüntü var, ses yoktur. Bale gösterilerinde balerinlerin yerine göbeklerini kaldırır baletler. Tarihimize de çok bağlıyızdır. Tarihi eserlerin üzerine aşk mesajları yazar, gök cisimlerini çizeriz.
– Uluslararası ilişkileriniz nasıldır peki?
– Süperdir. Her emri yurt dışından alır ve uygularız. Devlet sanatçılarımız bile yurt dışında yaşayıp keyif yapar, ülkemizi kötülerler. Her biri bir ilahtır. Ülkemizde nadiren konser verip, öğrenci yetiştirmezler. Sadece tatil dönemlerinde ülkeye gelirler. Üretmek, çalışmak gibi bir hata asla yapmayız. Orkestralarımızın kendi bestecilerimizden eserler çalması ise çok ayıp karşılanır.
– Hiç mi çalışmazsınız?
– Hayır. Yıllar önce atalarımızın çalıştıkları ile övünür, her yıl o zamandan kalma marşları söyleriz. Ülkeyi yer yer ama bitiremeyiz. İlk önderimizin resimleri her yerdedir. Resimlerine bakıp yaptıkları yerine elindeki sigaranın tartışmasını yaparız.
– Müziğiniz, edebiyatınız nasıldır peki?
– Çok güzel şarkılarımız vardır. “Nane Nane”, “Allah Belanı Versin” gibi. TV’lerde klipleri o kadar güzeldir ki kimse bir saniye kendini ayıramaz. Eskiden halk ozanlarımız, halk müziğimiz varmış, onları hiç geliştirmeyiz. Bağlama denen bir çalgımız vardır. Çoğunluk onu çalar ülkemizde. Ama iki bağlamacı yan yana gelince mutlaka birbirine çengel takar. Edebiyat ustalarımız da çoktur. “Tosun” vardır mesela! Başarılı yazarlarımızı hapse atarak ödüllendiririz.
– İlgi alanlarınız nelerdir?
– Televizyon, futbol, cinayetler ve mankenler. 12 yıl süren diziler izleriz. Yerli dizilerimiz o kadar gerçekçidir ki köylerde insanlar son model araçlarla gezer. Halkımız birbirini nasıl aldatabileceğinin, nasıl daha vahşice öldürebileceğinin planlarını yapar. Böylece nüfus planlaması da yapmış oluruz. Ekonomimiz o kadar iyidir ki üretim olmasın diye her yıl sürüyle iş yeri kapanır.
– Atalarınız kimlerdir sizin?
– Yaptığımız araştırmalara göre dünya kökenliyiz. Orta Asya’dan geldiğimiz söylenir.
– İlginç!
– Evet. Merhaba Dünyalı ben Türküm!!!
İzmir - 03.04.2008, Perşembe
