15.09.2017 / Demet Sarova - Şarkı Söylemek Bir Yas Tutma Şeklidir!

     Geçtiğimiz günlerde bir şarkıcının babasının ölüm haberini almış olmasına rağmen konserini iptal etmeyip, sahneye çıkması sosyal medyada çok konuşuldu. Bu durumu yadırgayanlar, ağır ihtamlarda bulunanlar çoğunluktaydı. Bizim insanımızı düşünürsek bu tepkiler hiç şaşırtıcı değil. Bu konu aklıma yıllar önce magazin gündemini meşgul eden “Bir yakınını kaybedenler aynı gün sahneye çıkar mı?” tartışmasını getirdi. Özellikle eski tiyatrocular “Show must go on!” diyordu bu konuda. Ama asıl gündem olan Haluk Bilginer’in yaklaşımıydı. “Babam öldü ama hala sahneye çıkarım’ yavşaklığına inanmam. Ben babam ölürse sahneye filan çıkmam, k.çımı yesin herkes” diyerek büyük tepki toplamıştı.

     Böyle derin mevzularda net bir çizgi çizebilmek mümkün değil. Tek doğru buymuş gibi “şov devam eder”i savunanları tasvip etmiyorum bu tartışılır. Ancak babasının ölüm haberini alıp sahnede şarkı söylemeyi tercih eden birini anlayabilirim. Bu bir his meselesidir. Müzik insanın her duygusuna sızmaz mı? Öyleyse bir saat sahnede ağlayıp şarkı söylemek de bir yas çeşididir diyebiliriz. Bırakın herkes kendi doğurusunu yaşasın.

     ………………………………………………………………………


     Gazete Vatan - 15.09.2017, Cuma