01.06.1993 / Yekta Kara - Leyla Gencer’i Tanımak

     Leyla Gencer’i tanımak, Leyla Gencer’le birlikte olabilmek, hele hele Leyla Gencer’le çalışmak bir ayrıcalıktır. Bu ayrıcalığı yaşayabilmiş olduğum için kendi adıma, kurumum adına kıvanç duyuyorum.

     Bizlere, “İstanbul Devlet Opera ve Balesi” sanatçılarına ve tüm çalışanlarına bu ayrıcalığı yaşatmış olduğu için kendisine sonsuz teşekkürlerimizi sunuyorum.

     Leyla Gencer’in bütün yaşamı boyunca sürdürdüğü arayış daima daha iyiyi, daha güzeli, mükemmeli bulmak için sürdürdüğü arayış hiç tükenmedi.

     Bu yetkinlik arayışı sanatçıyı opera tarihinin gelmiş geçmiş en güçlü, unutulmaz yorumcuları arasına kattı.

     Leyla Gencer’i dinlediğimizde vokal açıdan, teknik açısından, yorum açısından ulaştığı yetkinliğin yanısıra çok önemli bir temel özellik hemen dikkati çeker. Başka sanatçılarda pek sık rastlanılmayan bu özellik Leyla Gencer’in her notaya, her müzik cümlesine kattığı değişik renkler nedeniyle bütüne getirdiği farklılıktır.

     “Öğrenmenin, araştırmanın sonu yok” ilkesinden hareketle Leyla Gencer var olanla yetinmeyi sevmez. O güne kadar yapılmış olanın, alışılmışın kusursuz biçimde sunuluşu Leyla Gencer için yeterli değildir. Çünkü O gerçek anlamda bir opera serüvencisidir.

     Oynayacağı her operayı ve bestecisini kendisine aktarılanın ötesinde yeniden keşfetmiştir. Oynadığı her rolü her temsilde yeniden yorumlayıp, esere bambaşka bir boyut kazandırmıştır.

     Opera yazınının tozlu sayfalarına sıkışıp kalmış yapıtları araştırıp bulmuş, yorumlamış, yeniden dünya opera repertuvarına katmıştır.

     Leyla Gencer, sıkı sıkıya bağlı olduğu yetkinlik arayışını şimdi bir başka bağlamda, yaptığı seminerlerde sürdürüyor. Kendisine uyguladığı sıkı disiplini, yoğun çalışma temposunu bu seminerlere katılan sanatçılardan da talep ediyor. Azla yetinmiyor, opera söz konusu oldu mu asla ödün vermiyor.

     “İstanbul Devlet Opera ve Balesi”nin sanatçıları da canla başla çalışarak ellerine geçirdikleri bu fırsatı değerlendiriyor, bu yoğun tempodan kazançlı çıkıp sonsuz sevinç duyuyorlar.

     Ne mutlu bize, böyle bir sanatçıya, böyle bir hocaya sahibiz.

     ______________________________________

     Aylık olarak yayınlanan “Orkestra Dergisi”nin 32. Yıl, 238. Sayı ile Haziran-Temmuz 1993 tarihinde basılan sayısının 6-7. sayfalarından alınmıştır.