21.09.2017 / Asu Maro - Kıyamet Bir Yerde Kopmalı

     …………………………

     Hep Beraber Şikayet Edelim

     Bir utanç hikayesi de İstanbul Fatih’teki “Narlıkapı Surp Hovhannes Kilisesi”nden. Kendilerine yabancı buldukları her durumda jet hızıyla tahrik olup tahrip etme özelliği taşıyan bir grup, Pazar günü kilisede düzenlenen vaftiz töreninin ardından taşlar, sopalar ve “Siz Ermenilere ölüm!” nidalarıyla kiliseye saldırıyor. Yervant Özuzun’un “Artı Gerçek”te aktardığına göre, surun üzerinde konuşlanan “bir grup çocuk” bunlar.

     Kendilerinden farklı herkese düşman büyüttüğümüz, asırlardır burada yaşayan insanları kovma yetkisine sahip olduklarına vehmeden “çocuklarımızdan” bir grup. Kin ve nefret söylemiyle besleniyor, pimi çekilmiş bomba gibi dolaşıyorlar ortada. Kilise basıyor, sinagog yakıyor, mahalle, ev, dükkan taşlıyorlar. Hepsinin de bu ülkenin “sahibi” olarak en doğal hakları olduğuna inanıyorlar. Çok korkutucu, görmüyor musunuz?

     Yervant Özuzun hüzün dolu yazısını kemani Serkis Efendi’nin nihavent makamındaki şarkısıyla bitirmiş; “Kimseye etmem şikayet, ağlarım ben halime / Titrerim mücrim (suçlu) gibi baktıkça istikbalime”.

     Hep beraber şikayet etmemiz gerekiyor, bu ağlanacak halden. Olabildiğince sert ve yüksek sesle. İleride bugünlere bakıp daha da suçlu gibi titrememek için.

     Milliyet Gazetesi - 21.09.2017, Perşembe