29.08.2018 / Yalçın Arslan - SEKA’nın Kültüre Katkıları

     “Bugün hava güzel. İşten çıkınca doğru lokale ineceğim. Az sonra servisler arası voleybol maçı başlayacak. Alanın iki yanına yeşillikler arasına konan sıralara ilişeceğiz. Denizin şavkı bize kadar vuracak. Derken bir alkış kopacak. Önde antrenörleri, kaptanları, maskotları olduğu halde bizim servisin sporcuları olacak. Ardından öbür servis sporcuları. Herkes kendi takımını tutacak. Alkışlayacağız. Onlar da bizleri selamlayacaklar. Hakemin düdüğü ile oyun başlayacak.

     Maç bitecek. Kazananlar sevinecek, yenilenler ‘Öbür sefere görürsünüz!’ diyecekler. Konuşarak, gülüşerek, yan yana, voleybol sahasından ayrılacağız. Kısa sürecek bu ayrılık. Akşama çokluk yeniden buluşacağız. Lokalde aile toplantısı var akşama. Mevsim kışsa, hava soğuksa kaloriferli salonumuzdayız. Bizim cazımız çalacak. Salonda mutluluk tütecek. Elle tutulur, gözle görülür bir iyimserlik havası, yaşama sevinci dolanacak masaları.

     Huzur içinde bir uyku uyuyacak, dipdiri kalkacağız yataktan. Traş olacağız, duş yapacağız, sonra candan bir günaydın diyeceğiz komşumuza, işimize koşacağız. Bize bunca nimeti sağlayan işimize. Hiç eksiksiz, yarına bırakmadan işimizi göreceğiz.”

     İşgününe Muazzam Hazırlık

     “Çıkarken bir çağrı kartı verecekler elimize. Sonra ilan tahtasında da okuyacağız. ‘Bu gece filanca sanat tiyatrosunun temsili var.’ Sevineceğiz. Bu oyunu görememiştik. Ne güzel fırsat bizim için.

     Günler birbirini kovalayacak. Şevk içinde işe gelip gideceğiz. Öte yandan gecelerimiz boş geçmeyecek. Seçme filmler, ilgi çekici konferanslar, seviyeli konserler, sanat geceleri, edebiyat toplantıları birbiri ardından gelecek. Bizler, binlerce kişi, birbirimizi seven, sayan, beraber olmaktan memnun, bir kocaman aile olmanın mutluluğu içinde ömrümüzün en güzel yıllarını ‘SEKA’da geçireceğiz. Zevkle hatırlayacağız bu yılları.”

     “SEKA Postası Gazetesi”nin, 1 Kasım 1959 tarihli 82. sayısının, “Onbeş Günün Getirdiği” köşesinde “SEKA’nın Bir Başka Yönü” başlıklı Naci Girgin’in bu yazısı, satırı satırına bir sosyolojik analiz için yeterli önemde değil midir?

     “SEKA Sineması”, “SEKA Yazlık Sineması”, “SEKA Lokali” o yılların sanat şölenleri… “Gülriz Sururi-Engin Cezzar Küçük Sahne Topluluğu”, “İstanbul Belediyesi Şehir Tiyatrosu”, “Muammer Karaca Topluluğu”, “Gazanfer-Gönül Özcan Azak Tiyatrosu” vb. yıldız tiyatrolar, dönemin son vizyonu filmler, konserler, balolar, konferanslar, sergiler… SEKA’lılara ve tüm İzmitliler’e açık etkinlikler.

     Radyo, Caz, Bando, Tiyatro

     Kentin, “İl Eğitim Radyosu”, “SEKA”nın da temsil edildiği yayın kurulu üyesinin varlığı ile “SEKA Tesisleri” içerisindeki mekanından yayın yapmakta, İzmitliler’e…

     “İşletmemizde kurulmuş bulunan özel stüdyosundan her gün saat 12.00-13.00 ve 18.00-19.00 arasında kısa dalga 43 metre üzerinden yayın yapmakta olan ‘İl Eğitim Radyosu’, dinleyicilerine daha tatminkar, öğretici, eğitici ve eğlendirici programlar sunmak üzere çalışmalarına hız vermiştir.”

     SEKA Bandosu

     “Okurlarımız, ‘İl Eğitim Radyosu’nun programını aşağıda bulacaklardır. Bu programa ilaveten, ‘Kocaeli Türk Musiki Derneği’ mensuplarından beraber koro ve solo şarkılar, saz ekibinden türküler ve oyun havaları, ‘SEKA Caz Topluluğu’ndan yemek ve caz müziği, ‘İzmit Orduevi Orkestrası’ndan müzik, ‘Gölcük Askeri Fabrikalar Müzik Kolu’ndan Türkçe koro ve solo şarkılar, ‘İzmit Belediyesi’ , ’15. Kolordu Komutanlığı’ ve ‘SEKA Bandosu’ ekiplerinden dinleyici istekleri, spor sati, okullar arası bilgi yarışması, köy saati, dernekler faaliyetleri gibi özel programlar da radyo yayınlarında yer alacaktır. Bu konudaki hazırlıklar tamamlanmak üzeredir.” (SEKA Postası Gazetesi, 1 Nisan 1965, Sayı 203)

     “SEKA Kağıtspor Kulübü”, her dalda spor… Voleybol, basketbol, kürek, yelken, tenis bay ve bayan! Futbol, ata sporu güreş, boks… Öyle sıradan müsabakalar ve sonuçlar değil; Türkiye şampiyonlukları, Balkan şampiyonlukları, Avrupa şampiyonlukları, Dünya ve Olimpiyat şampiyonlukları… Fazla söze gerek bırakmayan başarılar, Türk sporuna uzun yıllar katkılar…

     SEKA Kamplarında Eşit ve Mutlu

     “SEKA Dinlenme Kampı”ndayız. “Sapanca Gölü”nün suları, özellikle sabahları, mavinin değişik, tatlı görünümleriyle üstüne top top beyaz bulutların oturduğu yeşil tepelere dek uzanıyor… Dimdik, iyimser, şevkli, otobüse koşuyorsunuz. Dağları devirecek gücünüz var şimdi. Akşama kadar, yorulmadan, yakınmadan, ara vermeden çalışabilirsiniz. Akşam, iş dönüşü, mavi aydınlığa koşacaksınız yeniden…

     “Kampta, yetmiş baraka var. Tümü dolu. Elbet, ‘SEKA İşletmesi’ büyük. ‘SEKA’da, altı binden çok insan çalışıyor. Hem konforlu bizi kampımız. Şimdiye değin gördüklerimizden birçok üstünlüğü var. Işığı, akarsuyu var önce. Barakasında ütülü örtüleriyle, rahat somyasıyla, yatakları var. Her barakanın özel mutfağı, tuvaleti var. Kapalı ve açık gazinosu, plajı, çocuk oyun bahçesi, spor alanı. Ve de sineması. Evet, haftanın belli günlerinde normal film seyrettiğimiz açık hava sineması. İzinli de olsak, sabah işe gidip akşam dönsek de, kampın nimetlerinden yararlanıyoruz eşit olarak. Sayın Genel Müdürümüzden, işçi arkadaşlarımıza kadar, mühendisi, teknisyeni, memuruyla kamptan eşit oranda istifade ediyoruz. Hepimize yetiyor kampın nimetleri…

     İşletmedeki çalışmalar, mühendis-işçi, müdür-memur ilişkileri burada son bulur. Kampta, bütün mensuplar ayrıntısız birer kampçıdır sadece. Karşılıklı sevgi-saygı havası eser. İyi ilişkiler, elle tutulurcasına bellidir. İki küçük çocuğu, iki genç kızı ya da delikanlıyı yan yana gördüğünüzde; eğlenen bir gençler toplantısındaki birçok çocuk arasında, hangisi müdürün çocuğudur, hangisi mühendisin, hangisi memur veya işçinin diye aramayın. Bulamazsınız. Ayırt edemezsiniz. Neredeyse, yeni bir nesil, bir ‘SEKA Kamp Çocukları Topluluğu’ yetişmiştir ve yetişmektedir. Sevinelim.” (Naci Girgin, SEKA Posta Gazetesi, 1 Eylül 1968, Sayı 284)

     Aydınlık Gazetesi - 29.08.2018, Çarşambamız