07.03.2018 / Rahmi Turan - Cesur İnsanlar Ülkeyi Ayakta Tutuyor!

     ………………………………………

     Agah Özgüç’ün Yeşilçam’ı

     Çok eski yıllarda, zaman zaman sinema yazıları da yazmış ve film eleştirileri yapmıştım. O tarihlerde en beğendiğim film eleştirmeni rahmetli Tuncan Okan idi. “Milliyet”te yazıyordu…

     Sonraki yıllarda çok değerli sinema yazarları çıktı. Bunlardan biri de Agah Özgüç…

     1961 yılından beri gazeteci olarak sinemanın içinde bulunan Özgüç hazırladığı 456 sayfalık görkemli bir sinema kitabını bana da yollamış. Adı “Türk Sineması’nın Marjinalleri ve Orijinalleri 2.”

     Özgüç’ün kitabı da, bir süre önce bu sütunda bahsettiğim Türker İnanoğlu’nun “Afişlerde Türk Sineması” gibi lüks parlak kağıda basılmış, maliyeti yüksek bir kitap… Ünlü filmleri ve “Yeşilçam”a damgasını vuran isimleri anlatıyor: Ayhan Işık, Tarık Akan, Fikret Hakan, Müjde Ar, Suat Yalaz, vs.

     Agah Özgüç “Ah Yeşilçam, vah Yeşilçam” diye geçmişe duyulan nostaljik özlemden bahsederken:

     “Öyle ya da böyle, iyi veya kötü… Kim ne dese de örneğin ‘Yeşilçam kurutulması gereken bir bataklık', ya da ‘Ne şehittir ne gazi, nereye gitti Yeşilçam’dan bizim Niyazi?’ diye kafa bulsalar da, tarih o dönemi, o Yeşilçam’ı, o renkli kişilikleri toptan silip atamaz” diyor. Haklıdır.

     Eski Türk filmlerini seyretmek, Ayhan Işık’ı, Türkan Şoray’ı, Cüneyt Arkın’ı, Yılmaz Güney’i, Zeki Müren’i, Tarık Akan’ı, Fatma Girik’i, Gülşen Bubikoğlu’nu, Fikret Hakan ve diğerlerini izlemek bana büyük zevk verir.

     “Yeşilçam” filmleri aslında Türk insanının gerçek yapısını ve toplumumuzu yansıtan ayna gibidir.

     ……………………………………………

     Sözcü Gazetesi - 07.03.2018, Çarşamba