23.06.2009 / Tuna Kiremitçi - Canını Seven Dinlesin
1990’da, “Galatasaray Lisesi Orkestrası” olarak Milliyet’in meşhur yarışmasına katılmışız. Birincilik bekliyoruz, öyle iddialar içindeyiz.
Ama tam biz çalarken “Spor ve Sergi Sarayı” tribünlerinde arbede çıkıyor. Kavga öyle büyüyor ki, jüri üyeleri şarkı boyunca bizden çok tribünü seyrediyorlar.
Kulise gidince, bizimkilerle “Beşiktaş Anadolu Lisesi”nin birbirine girdiğini öğreniyoruz. Birkaç gün sonra gazeteyi açtığımızda da, tek dalda bile finale kalamadığımızı görüp şaşırıyoruz.
Her yıl ödülleri üçer beşer götüren “Galatasaray Lisesi”, bizim senemizde yarışmayı final göremeden bitiriyor.
Sonradan çıkıyor acı gerçek: Meğer tribün olayları yüzünden jüri iki liseyi birden diskalifiye etmiş.
Derken yıllar geçiyor, “Blue Jean”in partisi için gittiğim “Balans”ta Tolga Akyıldız beni Aylin Aslım’la tanıştırıyor.
Laf dönüp dolaşıp gençliğimizin lise gruplarına ve “Milliyet Yarışması”na geliyor. Çıkan kavga yüzünden nasıl elendiğimizi anlatıyorum Aylin’e.
Aylin bir kahkaha patlatıyor ve diyor ki: “Tuna’cım, peki o yıl Beşiktaş Lisesi’nin solisti kimdi dersin?”
Sonra on yedi yıl önceki olayı kendi açısından anlatıyor. Yarışma için ne çok çalıştıklarını, diskalifiye olunca nasıl üzüldüğünü...
***
Bunu niye anlattım? Çünkü bugünlerde iftihar ettiğim özelliklerimden biri Aylin Aslım’ın bir arkadaşı olmak. Özellikle hanımefendinin yeni çıkan albümü “Canını Seven Kaçsın”ı dinlediğimden beri.
Kendisi öyle bir albüm yapmış ki, burada ne desem boş. Alıp dinlemek gerek. Aylin’in hem besteci hem de söz yazarı olarak vardığı noktayı görmek gerek.
“Spor ve Sergi Sarayı”ndan bu yana yıllar ve yollar geçti. Aylin taş taş üstüne koyarak çok özel bir müzikal dünya kurdu kendisine.
Her şarkısı ayrı anlamlı “Canını Seven Kaçsın” albümü, işte bu güzel sanat kavgasının son mahsulü.
Keşke hepimiz Aylin kadar yaratıcı ve kendimize karşı dürüst olabilsek. O zaman bambaşka olurdu dünya.
Vatan Gazetesi / 23.06.2009
