Bale'de Bilinmeyen İsimler ve Terimler Sözlüğü - 1 (A-E)

(A)

Aksesuvar: Bir sahne yaratısında oyun içinde yer alan veya sanatçının kullandığı çeşitli malzemelerin adı.

Anastasia: (1) Kenneth MacMillan, Alman Opera Balesi; Berlin, 1967, Müzik: Bohuslav Martinu. (2) Kenneth MacMillan, Kraliyet Balesi; Londra, 1971. Üç perde. Müzik: Peter İlyiç Çaykovski/Perde 1 ve 2 ile Bohuslav Martinu/Perde 3.

Angiolini, Gasparo: İtalyan; 1731-1803. Zamanının önemli dansçısı ve koreografı. Viyana "Hofober"de "ballet-master"; 1757. Gluck aynı dönemde opera evinin yönetkeniydi ve birlikte 1761 yılında "Don Juan" balesini ürettiler. Bu olayla birlikte, Gluck-Angiolini ortaklığının temeli atılmış oldu. Angiolini'yi 1765 yılında "St. Petersburg İmparatorluk Tiyatrosu"nda "ballet-master" olarak görüyoruz. Noverre'in acımasız bir karşıtı olduğunu kaydetmek gerekir.

Arnold, Malcolm: İngiliz bağdar; doğumu 1921. Gordon Jacob'un öğrencisi. Önceleri "Londra Filarmoni Orkestrası"nda birinci trompet olarak çalıştı. Eserleri canlı bir orkestrasyonla işlenmiştir ve genellikle nükteli bir stildedir. Altı sinfoni (birisi "Oyuncak Sinfonisi"), çeşitli konçertolar (birisi armonika. bir diğeri piyano ikilisi ve orkestra için), açımlıklar (uvertür) ("Beck Us the Dandipratt" ve "Tam O'Shanter"), çeşitli çalgısal sonatlar, çok sayıda film müzikleri, baleler ("Homage to the Queen" ve "Rinaldo ve Armida") yazmıştır.

Ashton, Frederick: İngiliz; doğumu 1906, Ekvator. Bale'de İngiltere'nin Shakespeare'i olarak kabul edilir. Ondört yaşında iken Pavlova'nın dansını görerek etkilendi ve baleyle ilgilenmeye başladı. Massine ve Rambert ile dans çalıştı. Dansçı olarak "Ida  Rubinstein", "Ballet Rambert" ve "Sadler's Wells" bale topluluklarında yer aldı. İlk koreografisi "A Tragedy of Fashion" (1926)'dır ve bir Londra revüsü için hazırlanmıştır. Çok sayıdaki balelerinin bir bölümü şunlardır: "Capriol Suite" (1930), "Façade" (1931), "Les Rendezvouz" (1933), "Apparitions" (1936), "Les Patineurs" (1937), "A Wedding Bouquet" (1937), "Symphonic Variations" (1946), "Scénes de Ballet" (1948), "Sinderella" (1948), "Daphnis ve Chloe" (1951), "Sylvia" (1952), "Homage to the Queen" (1953), "Romeo ve Juliet" (1955), "Birthday Offering" (1956), s;">"Ondine" (1958), "La Fille mal Gardée" (1960), "Two Pigeons" (1961), "Marguerite ve Armand" (1963), "The Dream" (1964), "Monotones" (1965 ve 1966), "Enigma Variations" (1968), "Jazz Calendar" (1968), "Siesta" (1972), "Walk to the Paradise Garden" (1972), "Amazon Forest/Pas deDeux" (1975), "Brahms Waltzes in the Manner of Isadora Duncan" (1975-Ballet Rambert'in 50. kuruluş yılı nedeniyle 1976'ya dek uzatıldı), "A Month in the Country" (1976). Kraliyet Balesi'ne 1963-1970 yılları arasında direktör oldu. 1962 yılında "Sir" ünvanı kazandı.

Avangard: Öncü; zamanından ileride olan.

(B)

Balanchine, George: Rus; doğumu 1904. Gerçek adı: Georgi Melitonovich Balanchivadze. Sonradan Amerikan vatandaşlığına geçti. "Amerikan Balesi"nin kurucusu sayılır. Piyano çalan ve bağdama bilen, görülmemiş derecede buluş yeteneğine sahip bir koreograf olarak tanınır. 1924 yılında kendi koreografi grubuyla ilk kez Paris'te göründü. Sonradan Diaghilev'le anlaştı ve 1929 yılında Diaghilev'in ölümüyle "Ballets Russes"in baş koreograflığına dek yükseldi. 1933 yılında "Amerikan Bale Okulu" ve "Amerikan Bale Topluluğu"nu organize etmesi için davet aldı. 1946 yılında "Ballet Society"nin artistik direktörü oldu. Bu topluluk iki yıl sonra "New York City Ballet" adını aldı; Balanchine gene artistik direktördü. Bu dönemde Stravinsky ile önemli bir işbirliğine girdiğini görüyoruz. Balelerinin kayda değer olanları, tümü içinde çoğunluğu oluşturur: "Le Chant du Rossignol" (1925, Diaghilev için yarattığı ilk balesi), "Apollon-Musagéte" (1928), "Prodigal Son" (1929), "Cotillon" (1932), "Serenade" (1934), "Orpheus" (1936), "Baiser de la Fée" (1937), "Concerto Barocco" (1941), "Ballet Imperial" (1941), "Danses Concertantes" (1944), "Night Shadow" (1946), "Four Temperaments" (1946), "Theme and Variations" (1947), "Symphony in C" (1947), "Renard" (1947), "Orpheus" (Stravinsky) (1948), "Bouerrée Fantasque" (1949), "Western Symphony" (1955), "Allegro Brillante" (1956), "Agon" (1956), "Liebeslieder Walzer" (1960), "Bugaku" (1963), "Tarantella" (1964), "Glinkiana" (1967), "Jewels" (1967), "Duo Concertante" (1972), "Violin Concerto" (1972), "Who Cares?" (1974), "Union Jack" (1976), "Tricolore" (1977). Ayrıca Balanchine "Büyük Balelerin Komple Öyküleri" isimli bir kitabın da yazarıdır.

Bale: Belli figürler ve adımlarla, bir sahne düzenlemesi üzerine kompozisyonu yapılan ve müziğe dayanan gösteri türü. Bu sanat dalında uğraş veren topluluk.

Balerin, Balet: Bale yapan sanatçı.

Beauchamp (veya Beauchamps): Onyedinci yüzyıl Fransız kemancı, dans ve bale öğretmenleri ailesi. Burada bahsi geçen Beauchamp, Louis Beauchamp'in oğludur (doğumu: 1636/Versailles; ölümü: 1686'ya doğru). Fransız klasik dans geleneğini kurdu. 1661'de "Krallık Akademisi" yönetmeni oldu. Moliére'in "Les Facheux" (Münasebetsizler) isimli oyununun perde arkası müziklerini yaptı ve gene Moliére'in "Princesse d'Elide", "Monsieur de Pourceaugnac" ve "Le Bourgeois Gentilhomme" (Kibarlık Budalası) isimli piyesleri için divertimentolar düzenledi.  "Ballet des Amours Deguises" (Maskeli Aşklar Balesi)'deki başarısı üzerine Lully, operalarının dans bölümlerini Beauchamp'a hazırlattı. Beauchamp "Krallık Müzik ve Dans Akademisi"nin kurulmasından sonra bale yönetkenliğine, daha sonra da divertimento koreografi yönetkenliğine atandı. Bu tarihten itibaren bütün baleleri, bu arada Cambert'in "Pomone"u ile Lully'nin "Cadmus et Hermione"unu, ayrıca öğretmeni Olivet'nin işbirliği ile "Isis" balesini düzenledi. 1681'de Lully'nin "Triomphe de L'Amour" (Aşkın Zaferi) isimli eserinde kadın kılığına girerek, kralla giriş dansını yaptı ve "Ballet de Jeunesse" (Gençlik Balesi)'in Versailles'daki gösterilerinde "Lalande" ile çalıştı. Lully'nin ölümünden sonra opera'dan ayrıldı. Beş ayak pozisyonu ile iki kolun hareketleri için kurallar koydu.

Bejart, Maurice: Fransız; doğumu 1927. "Marsilya Operası", "Roland Petit Topluluğu", "Enternasyonal Bale" ve "İsveç Kraliyet Balesi"nde dansçı olarak çalıştıktan sonra koreograf olarak yükselmeye başladı. Ancak çalışmaları daima tartışmaları da beraberinde getirdi. 1954 yılında "Les Ballets de l'Etoile"i kurdu. Topluluğun adı sonradan "Ballet Theatre de Maurice Bejart" olarak değişti. 1960 yılında Brüksel "Theatre Royale de la Monnaie"de bale direktörü oldu. Yaratıları şunlardır: "Symphonie pour un Homme Seul" (ilk büyük çalışması) (1955), "Haut Voltage" (1956), "Orphée" (1959), "Rite of Spring" (1959), "Gala" (1961), "Tales of Hoffmann" (1961), "Ninth Symphony" (1964), "Romeo and Juliet" (1966), "Baudelaire" (1968), "Nijinsky, Clown of God" (1971), "Stimmung" (1972), "Golestan" (1973), "Ce Que l'Armour Me Dit" (1975), "Notre Faust" (1975), "Pli Selon Pli" (1975).

Berners, Lord: İngiliz; 1883-1950. Gerçek mesleği diplomatlıktı. En tanınmış bale partituru "Wedding Boquet"dir. (1937-koreografi Frederick Ashton). Diğer bale partiturları arasında "Triumph of Neptune" (1926), "Foyer de Danse" (1932), "Cupid and Psyche" (1939) ve "Les Sirenes" (1946) vardır.

Blasis, Carlo: İtalyan dansçı, koreograf ve dans kuramcısı. (Napoli, 1797; Cernobbio, 1878). 1820 yılında Milano'da "Dans Sanatı Temel Kitabını" yayınladı. Bu eserinde kol pozisyonlarını, duruşa uygunluğunu, dengeyi, tek omuzu öne kırma yöntemini ve "ballon"u belirli bir düzene bağladı. Duruş, arabesk, tam dönüş, adagio zamanları ve zincirleme adımlar için kurallar koydu. Parmak ucunda çalışmalardan ilk söz eden Blasis oldu ve zerafetten uzak, cambazca gösterileri kınadı. Tam ve mantıklı bir sıra gözeterek barda ve ortada çalışma usullerini gösterdi. 1828'de ilk kitabından daha geniş olan "Manuel Complete de Danse" (Dans El Kitabı) isimli büyük eserini iki dilde (Fransızca ve İngilizce) bastırdı. Bu kitabında akademik dansın bütün estetik ve didaktik yönlerini inceledi. Eseri, uzun yıllar dans öğretiminde temel kitap oldu. Blasis, çok genç yaşta dansı bırakarak 1838 yılında Milano "Scala Okulu"na girdi. Burada ve kendi özel okulunda uluslararası ün yapan büyük dans yıldızları yetiştirdi. Scala'yı 1853'de bıraktıktan sonra Rusya'ya giderek on yıl kaldı.

Bliss, Arthur: 1891 yılında doğmuş olan İngiliz bağdarı. C. Wood, Stanford, Vaughan Williams ve Holst'un öğrencisi. Eserleri arasında "Checkmate" ve "Miracle in the Gorbals" baleleri; "The Olympians" operası (libretto: J. B. Priestley); "Mary of Magdala" kantatı; "John Blow'un bir Konusu Üzerine Meditasyon" orkestra yaratısı; piyano konçertosu; iki piyano için konçerto; keman konçertosu; yaylılar için müzik; "Renk" sinfonisi; piyano sonatı; klarinetli beşil ve oda müzikleri; yedi Amerikan şiiri ve diğer şarkılar sayılabilir. Film müzikleri içinde en önemlisi "The Shape of Things to Come" (1935) olarak sayılır. "The Beggars Opera"nın film versiyonu için bir de düzenleme yapmıştır.

Bournonville, Auguste: Danimarkalı dansçı ve koreograf. (Kopenhag; 1805-1879). Antoine Bournonville'in oğlu. Öğrenimini Paris'te Vestris ve Gardel ile birlikte yaptı, 1828'de Kopenhag'a döndü, dans okulu müdürü (1829), sonra bale şefi oldu (1836-1877). Danimarka balesine, saf Fransız geleneği çizgisinde yeni bir canlılık kazandırdı. Düzenlediği başlıca eserleri: "Faust" (1832), Philippe Taglioni'nin "Sylphide" balesinin yeni uygulaması (1836), "Albano'da Şenlik", "Toreador" (1840) ve en güzel eseri olan "Napoli" (1842).

(C)

Cage, John: Amerikalı, doğumu 1912. Schönberg'in öğrencisi. Deneysel çalışmalar yapan, ileri özelliklere sahip bir bağdar. Müzikal tekniklerde bir öncü. Gürültü ve sessizliği pozitif müzikal elementler olarak kullandı.

Camargo, Marie: Fransız; Brüksel doğumlu. 1710-1770. Tüm adı: Marie Ann de Cupis de Camargo. Meslek yaşamına Brüksel'de oldukça genç yaşta başladı. Daha sonra  "Paris Opera Bale Okulu"nda öğrenim gördü. 1726 yılında "Paris Opera Balesi"ne girdi. Giderek bir reformist olan Marie Sallé'in rakibi oldu. 1751 yılında dansı bıraktı. Balenin gelişim çizgisinde bir bağlantı noktasını oluşturur; çünkü ayağın üst kısmını ortaya koyabilmek amacıyla eteğini birkaç santim kısaltmıştır. Böylece dansına bir serbestlik kazandırmış ve parlak bir başarı elde etmiştir. Ayrıca 1730'lar civarında "entrechat-quatre"i yaratmış ve bale dansı için doksan derecelik "turn-out"u ortaya koymuştur.

Carnaval, Le: (Michel Fokine) Diaghilev'in "Ballets Russes"i; Berlin, Mayıs 1910. Müzik: Robert Schumann; düzenleme Alexander Glazounov, Nicholas Rimsky-Korsakov, Anatole Liadov ve Nicholas Tcherepnin. İlk temsil hayır amacıyla Şubat 1910'da St. Petersburg'da verildi. Çok sayıda topluluğun dağarında yer almaktadır.

Carter, Jack: İngiliz, doğumu 1923. "Sadler's Wells Okulu"nda ve Vera Volkova, Anna Severskaya, Olga Preobrajenska, Molly Lake ile çalıştı. Bir dansçı olarak, profesyonel yaşamına 1946 yılında "Ballet Guild" ile başladı. Sonraları "Sadler's Wells Opera Ballet", "Ballet Russe", "Ballet Rambert" ve "Londra Festival Balesi"nde dönemler halinde yer aldı. 1964-65 yıllarında, Norman McDowell ile birlikte "Londra  Dans Tiyatrosu"nun kuruluşuna katıldı. 1965-70 yılları arasında "Londra Festival Balesi"nin koreograflığı görevini yürüttü. 1970 yılında bağımsız çalışan bir koreograf olmayı tercih etti. 1971 yılından başlayarak Japonya'da çalıştı. Dünyanın dört bir yanında televizyon, müzikaller ve filmlerde koreograf olarak yer aldı. Kendi kuşağının en verimli koreograflarından birisidir. "Lulu" altmışıncı balesidir. Carter aynı zamanda başarılı bir müzikçidir: "The Prince" isimli bale partiturundan bir ardış (süit), 1943 yılında "BBC Sinfoni Orkestrası"nın yorumuyla yayınlanmıştır. Koreograf olarak ilk balesi "Episode"tur (1946). Diğerleri arasında "Impromptu" (1949), "Stagione" (1950), "L'Homme et sa Vie" (1951), "Pas de deux Italien" (1951), "Ouverture" (sonradan adı "Past Recalled" olarak değiştirildi) (1953), "Psalmus Tenebrae" (1953), "Witch Boy" (en tanınmış çalışmasıdır) (1956), "London Morning" (1962), "Les Invites" (1963), "Agrionia" (1964), "Beatrix" (üç perde) (1966), "Cage of God" (1967), "The Unknown Island" (1969), "Pythoness Ascendant" (1973), "Three Dances to Japanese Music" (1973), "Shukumei" (1975), "The Dancing Ground" (1975), "Lulu" (1976). "Kuğu Gölü", "Coppelia" ve "Uyuyan Güzel"in çok sayıda yeni prodüksiyonunu da sahnelemiştir.

Coppelia: (Üç Perde) (1) (Arthur Saint-Léon) "Paris Opera Balesi"; Paris, 1870. Müzik: Léo Delibes. (2) (Marius Petipa) "İmparatorluk Balesi"; St. Petersburg, 1884. (3) (Marius Petipa, Lev Ivanov ve Enrico Cecchetti ile birlikte) "İmparatorluk Balesi"; St. Petersburg, 1894. Bu son prodüksiyon "Stepanoff Notasyon Sistemi" sayesinde "Sadler's Wells Balesi"ne (şimdiki "Royal Ballet") aktarılmıştır; Londra, 1933. Bu model halen yaşayan prodüksiyonlara temel teşkil etmektedir.

Coq d'Or, Le: (Michel Fokine) Diaghilev'in "Ballets Russes"i; Paris, 1914. Müzik: Nicholas Rimsky-Korsakov.

Corps de Ballet: Bale topluluğu. Solist düzeyin altındaki tüm dansçıları içeren bir terimdir. Operanın korosuna benzetmek mümkündür.

Cranko, John: Güney Afrikalı; 1927-73. "Cape Town Üniversitesi Bale Okulu"nda ve "Sadler's Wells Bale Okulu"nda eğitim gördü. Sonra "Sadler's Wells Theatre Ballet"e katıldı. 1961 yılında "Stuttgart Balesi"ne direktör oldu. 1968-1970 yılları arasında "Münih Balesi"nde direktörlük görevini yürüttü. İlk balesi olan "Askerin Öyküsü" onbeş yaşındayken Cape Town'da oynandı. Diğer baleleri arasında "Tritsch-Tratsch" (1946), "Pineapple Poll" (1951), "Lady and the Fool" (1954), "Bonne Bouche" (1952), "Prince of the Pagodas" (1957), "Antigone" (1960), "Romeo and Juliet / Prokofiev" (1959, 1962) "Onegin" (1965), "Card Game" (1965), "Bouquet Garni" (1965), "Brandenburg No. 2 ve 4" (1966), "Encounter in Three Colours" (1968), "Taming of the Shrew" (1969), "Orpheus" (1970), "Poeme de l'Extase" (1970), "Brouillards" (1970), "Miss Julie" (1970), "Carmen" (1971), "RBME" (1972). 1973 yılında "Royal Ballet" Cranko adına anma amacıyla burslar tesis etti.

Cunningham, Merce: Amerikalı; doğumu 1919. 1940-1945 yılları arasında "Martha Graham" topluluğuyla solist olarak çalıştı. İlk balesi "The Seasons" (1947), John Cage'in bir partituru üzerine yaratıldı. 1952'de "Merce Cunningham Dans Topluluğu"nu kurdu. Yaratıları şunlardır: "The Wind Remains" (1943), "Four Walls" (1944), "16 Dances for Soloist and Company of Three" (1951), "Labyrinthian Dances" (1957), "Summerspace" (1958), "Crises" (1960), "Winterbranch" (1964), "How to Pass, Kick, Fall and Run" (1965), "Place" (1966), "Rainforest" (1968), "Canfield" (1970), "Signals" (1970), "Landrover" (1972), "TV re, run" (1972), "Un Jour ou Deux" (1973), "Square Game" (1976).

(D)

Darius, Adam: Büyük modern Fransız mim ustalarının yörüngesini izleyen Amerikan sanatçısı. Amerika'nın ortaya koyduğu en büyük mim ustası olduğunu söylemek mümkündür.

Darrell, Peter: İngiliz, doğumu 1929. "Sadler's Wells Bale Okulu"nda çalıştı. Daha sonra "Sadler's Wells Theatre Ballet"e geçti. Dansçı olarak müzikallerde, televizyonda, "Malmö Operası"nda, "Londra Festival Balesi"nde yer aldı. "Western Theatre Ballet"de kurucu üye (1957), artistik direktör (1962) oldu. (Bu topluluk 1969 yılında Glasgow'a yerleştiğinde "Scottish Theatre Ballet" adını aldı, 1974 yılında ise "Scottish Ballet" olarak anılmaya başlandığında dahi Darrell hala bu topluluğun artistik direktörü ünvanını taşımaktaydı.) 1951-55 yılları arasında bale dağarcığına yeni eserler katmaya, ürünler vermeye başladı. Baleleri arasında ''Harlequinade'' (1952), "The Prisoners" (1957), "Non-Stop" (1957), "Jeux" (1963), "Mods and Rockers" (1963), "Sun into Darkness" (1966), (İngiltere'de gösterime giren, çağdaş bir yapı üzerine kurulu ilk tam prodüksiyon bale), "Ephemeron" (1968), "Beauty and the Beast" (1969), "Heroidas" (1970), "Giselle" (1971), "Tales of Hoffmann" (1972), "Variations for a Door and a Sigh" (1972), "Scorpius" (1973), "La Peri" (1973), "Othello" (1973), "Nutcracker" (1973), "O Caritas" (1974), "The Scarlet Pastorale" (1975), "Mary, Queen of Scots" (1976). Sanatçı Kenneth Tynan'in erotik revüsü "Carte Blanche" için 1976 yılında yardımcı koreograflık da yapmıştır.

Davies, Peter Maxwell: İngiliz bağdarı. Doğumu 1934. İtalya'da Petrassi'nin öğrencisi. "Taverner" operası, çocuklar için parçalar, doğaçlama ögeler taşıyan yaylılar dördülü, çalgısal parçalar, "O Magnum Mysterium", orkestra için "Prolation" başlıca yaratılarıdır.

Dekor: Sahne yaratılarında eserin geçtiği yerin, çağın, koşulların özelliklerini belirleyen ögelerin tamamı.

Dekoratör: Tiyatro, opera, bale v.b.de dekor tasarımcısı sanatçı.

Delibes, Léo: Fransız bağdarı. 1836-91. "Coppelia" (1870) ve "Sylvia" (1876) için yazdığı partiturlar Delibes'in ondokuzuncu yüzyılın en büyük bale müziği bağdarlarından biri olarak tanınmasına yol açtı. İlk bale müziği partituru olan "La Sourcei" (1866) Leon Minkus ile işbirliği yaparak yazmıştı. Delibes ikinci ve üçüncü perde müziklerini yazarken Minkus da birinci ve dördüncü perde müziklerini oluşturmuştu. Delibes aynı zamanda Adam'ın "Le Corsaire" balesi için bir divertisman yaratmıştır (1867).

Demi (Fransızca): "Yarım" anlamına gelen bir ön ektir.

Desen: Yüzeyler üzerinde çizgiler ve renkler yardımıyla varlıkları ve nesneleri elde etme sanatı.

Desinatör: Desen yapan sanatçı.

de Valois, Ninette: İrlandalı, doğumu 1898. Gerçek adı: Edris Stannus'dur. Edouard Espinosa ve Enrico Cecchetti de dahil olmak üzere çok sayıda dans öğretmeni ile çalıştı. Londra "Lyceum Theatre"da baş dansçı (1914-19). "Covent Garden"da baş balerin (1919). Diaghilev'in "Ballets Russes"in de ilk sahneye çıkışı 1923, solist oluşu 1925. Londra "Dramatik Sanat Akademisi" bale okulunu kuruşu 1926. "Le Petit Riens" ile "Old Vic"te bale sahnelemeye başlaması, 1928. "Vic-Wells Balesi"ni kurması 1931. Bu topluluk daha sonra "Sadler's Wells Balesi" olarak gelişim gösterdi ve 1956 yılında "Royal Ballet" ismini aldı. Baleleri arasında "Job" (1931), "Bar aux Folies-Bergére" (1934), "The Haunted Ball Room" (1934), "The Rakes Progress" (1935), "The Gods Go A-Begging" (1936), "Checkmate" (1937), "The Prospect Before Us" (1940), "Don Kişot" (1950)... Yazar olarak "Bale'ye Davet" (1937), "Benimle Dans Ediniz" (1957). Sanatçı 1947 yılında Türk devlet bale okulunu kurmak üzere davet aldı; çalışmalarında büyük başarı gösterdi ve bunun sonucunda Türk ulusal bale topluluğu kuruldu. Çok sayıda onur ödülü aldı. 1963 yılında "Royal Ballet"den direktör ünvanıyla ayrıldı. "Kraliyet Bale Okulu"ndan öğretmen olarak emekli oluşu 1971 yılındadır.

Divertisman (Divertimento): Eğlence; opera, piyes gibi temsiller arasında sahneye konan -bale gibi- kısa ve eğlendirici oyun.

Diyalog: Karşılıklı konuşma; oyun, roman v.b. eserlerde iki veya daha fazla kahramanın konuşması.

Dizayn: Resmetmek, çizmek, plan veya proje yapmak, yaratmak.

Drama: Sahne oyunu; öykü.

Dramatik: Sahne oyununa özgü olan; coşku veren, acıklı, duyguları kamçılayan.

Dowell, Anthony: İngiliz, doğumu 1943. "Kraliyet Bale Okulu"nda June Hampshire ile çalıştı. 1960 yılında "Covent Garden Opera Ballet"de, 1961 yılında "Royal Ballet"de görüyoruz. Bu toplulukta belli başlı önem taşıyan dansçılardan biriydi. Antoinette Sibley ile dikkate değer ortak ürünler vermiştir. "Shadowplay" temsilinde "Boy", "The Dream"de "Oberon", "Enigma Variations"da "Troyte", "A Month in the Country"de "Beliaev" rolleri dahil olmak üzere çok sayıda karakter canlandırmıştır. Hans van Manen, Dowell'in büyük tekniği ve temsil gücüne duyduğu saygının karşılığı olarak "Four Schumann Pieces"i O'nun için yaratmıştır.

(E)

Ebreo, Guglielmo: İtalyan dans öğretmeni (doğumu; Pesaro, onbeşinci yüzyıl başları, ölümü; yaklaşık 1475 civarı). Milano, Mantova, Floransa, Napoli, Venedik ve Pesaro'da dans öğretmenliği yaptı ve danslı oyunlar sahneye koydu. Venedik'te, Germen İmparatoru'ndan şövalyelik payesi aldı. Daha çok koreografi sanatı üzerine incelemeleri ile tanınır.

Egzotik: Uzak ülkelerle ilgili; yabancıl.

Ekol: Okul.

Ekstrem: En uç, en son, aşırı.

Emprezaryo: Yüzde karşılığı olarak bir sanatçının dinletilerini, temsillerini ve diğer uğraşlarını düzenleyen, gerektiğinde o sanatçı adına anlaşmalar imzalayan temsilci.

Enstrüman: Çalgı.

Estetik: Güzellik kuramı, sanat ve yaşamda güzellik bilimi, güzellik duygusu.

Eurythmy: Ritmik hareket veya düzen.

Eurythmics: Müzikteki uyuşum ve ritmik yapıyı vücut hareketleriyle ifade etme sanatı.

Evdokimova, Eva: Amerikalı, 1948 Cenova doğumlu. Bulgar baba, Kanadalı anneden dünyaya gelme. 1956-66 yılları arasında "Münih Opera Balesi Okulu"nda ve "Kraliyet Bale Okulu"nda eğitim gördü; Londra'da Maria Fay ile çalıştı. 1966-69 yılları arasında "Danimarka Kraliyet Balesi"nde, 1969-72 yılları arasında da Berlin "Deutsche Oper Ballet"de görüyoruz. 1972 yılında gene "Danimarka Kraliyet Balesi"ne geçti; daha sonra 1974 yılında "Londra Festival Balesi Topluluğu"na dahil oldu. Diğer birçok toplulukla da konuk olarak çalışan sanatçının dikkate değer rolleri arasında "Kuğu Gölü"nde "Odette-Odile"; "Giselle"de başrol; "The Sanguine Fan"da "Pembe Kız" sayılabilir.

Peter Ilyitsch Tchaikovsky
(1840-1893)