Bu

\ Buckingham, Lindsey:

ABD’li şarkıcı, şarkı yazarı ve prodüktör. Tam ismiyle Lindsey Adams Buckingham 3 Ekim 1949 tarihinde Kaliforniya’nın Palo Alto kentinde kızlık soyadı Elliott olan Rutheda ile Morris Buckingham’ın üç erkek çocuğunun en küçüğü olarak dünyaya gelmiştir. “Menlo Atherton” okulunda yüzme alanında tam bir sporcu olarak yetişmiş, ancak küğ yapmak uğruna atletizmi ve yüzücücülüğü bırakmıştır. “San Jose Eyalet Üniversitesi”ne başlamışsa da bu okulu bitirmeden ayrılmıştır. Ancak hiçbir zaman gitar dersleri almamış ve nota okumayı öğrenememiştir. Buna karşın son derece yetenekli olduğu kesindi. 13 yaşında yöresel küğlerden ve Amerikan halk küğünden etkilendi, banjo metodları aldı ve “Kingston Trio - Kingston Üçülü”nün enerjik stilini örnek aldı. Buckingham, 1966 yılından 1971 yılına dek “The Fritz Rabyne Memorial Band” adlı lise rock grubu ile basçı ve vokalist olarak saykedelik küğ ve folk rock yaptı. Grup bir ara dağıldı, üye değişiklikleri yaparak 1967 yılında yeniden toplandı ve ismini “Fritz” olarak kısalttı. Bu yeni oluşumda Buckingham arkadaşı Stevie Nicks’i ikinci vokal olarak gruba davet etti. Ancak her ikisi de beş yıl sonra gruptan ayrıldılar. Bu ayrılmanın hemen sonrasında Nicks ile aralarında romantik bir ilişki başladı. 1972 yılında kız arkadaşı Nicks ile yedi demo kayıt yaptılar ve bunların yayınlanması amacıyla Los Angeles’a gittiler. “Polydor” 1973’te işbirliği yapmak için imza attı. İlk albümleri bu sayede 1973 yılının Eylül ayında piyasaya verildi. Ancak şirket beklenen satış rakamlarına ulaşamadığı için anlaşmayı iptal etti. Çiftin ekonomik durumu çok bozulmuştu, iki yakalarını bir araya getirmek için Buckingham, Don Everly’nin grubu ile dinleti dolaşısına çıkmak zorunda kaldı. Aynı günlerde Mick Fleetwood, Kaliforniya’daki “Sound City” kayıt stüdyosunu araştırırken “Buckingham-Nicks Albümü”nden “Frozen Love” isimi şarkıyı duydu. Çok etkilenmişti ve dinlediği gitarcının kim olduğunu sordu. Şans eseri Buckingham ve Nicks o anda “Sound City”de demo kaydediyorlardı; böylece tanışmış oldular. Grup üyelerinden Bob Welch Aralık 1974’te Fleetwood Macten ayrılnca, Fleetwood hemen Buckingham’la iletişime geçti ve ona grubundaki gitar boşluğunu doldurmasını teklif etti.  Sanatçı, “Fleetwood Mac” grubunun üç vokalistinden birisi ve baş gitaristi olarak tanındı. Sanatçının bu grupla yaptığı işbirliği 1975’ten 1987’ye ve 1997’den 2018’e kadar iki dönem sürdü. Bu görev süresi içerisinde Buckingham altı yalkın albüm ile üç canlı albüm yayınladı. Fleetwood Macin bir üyesi olarak 1998 yılında “Rock and Roll Hall of Fame”e alındı. Sanatçı, 2011 yılında, “Rolling Stone”un “Tüm Zamanların En Büyük 100 Gitaristi” listesinde 100. sırada yer aldı. Buckingham’ın gitarda parmak ditme stili olağanüstüdür. Sanatçıya kucak açan Fleetwood Mac” 1960’lı yılların sonlarından başlayarak Peter Green önderliğinde küğ yapan bir İngiliz Blues grubu olarak yola çıktı. Green’in gruptan ayrıldığını açıklamasından sonra liderleri olmadan birkaç çalkantılı ve zor yıl geçirdiler. Grup özellikle bir gitarcıya ve erkek vokaliste gereksinim duymaktaydı, bu gereksinimi karşılayabilecek Buckingham ile adı geçen grup aynı stüdyoda kayıtlar gerçekleştirmekteydi. Nihayet, 1974 yılında Buckingham gruba katılma çağrısı aldı. Buckingham, gruba katılma önerisini şartlı kabul etti: Küğsel ve romantik partneri olan Stevie Nicks de bu grupta yer almalıydı. Böylece Buckingham ve Nicks, ticari açıdan en başarılı döneminde Fleetwood Maci temsil eden kişiler oldular. En tanınmış albümleri “Rumours - Söylentiler” bu işbirliği sonucu çıktı ve tüm dünyada 40 milyondan fazla satılma başarısını yakaladı. Oldukça başarılı olmalarına rağmen grup içi yaşanan çelişkiler ve tartışmalar sonucu Buckingham grubu 1987 yılında terk etti ve kendi ertiksel çalışmalarına odaklandı. Başkan Bill Clinton’ın 1993 yılında göreve başlaması nedeniyle verilen baloda grup bir defaya mahsus tekrar buluştu ve bu buluşma eski grup üyeleri arasında yeni yakınlaşmalar başlattı. Bunun ardından grup 1995 yılında “Time - Zaman” isimli yeni bir albüm çıkardı, Buckingham bu albümde bazı vokalleri seslendirdi. 1997 yılında grup eski sorunları tamamen bırakarak tekrar bir araya geldi ve dinleti dolaşılarına çıktılar, aynı zamanda “The Dance - Kırın” isimli yeni bir albüm yayınladılar. Ancak 9 Nisan 2018 tarihinde Buckingham, Fleetwood Mac”ten kovuldu ve yerini Mike Campbell ve Neil Finn aldı.

\ Budai, David:

Budapeşte doğumlu David Budai küğ eğitimine kemanla başlamıştır, ancak daha sonra ilgisi viola da gamba’ya yönelmiştir. Leipzig’deki gamba eğitimi sırasında Martin Erhardt’tan ders alırken tarihsel bilgiye dayalı doğaçlamaya ilgi duymuştur. Budai “Bremen Hochschule für Künste”de (Bremen Sanat Yüksek Okulu) Hille Perl’in öğrencisi olmuştur. Aralarında “Weser Renaissance”, “Bremer Barock Consort”, “Resonantia Leipzig” ve “Michaelis Consort” gibi toplulukların da bulunduğu çeşitli gruplar eşliğinde oda küğü sanatçısı ve yalkıcı olarak sahne almakta, ayrıca viola da gamba ve doğaçlama alanlarında eğitmenlik yapmaktadır.

\ Bugay, Umur:

Umur Bugay, 17 Ocak 1941 tarihinde Ankara’da dünyaya geldi. 1959 yılındada “İstanbul Haydarpaşa Lisesi”ni bitirdikten sonra 1964’te “İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sosyoloji Bölümü”nden mezun oldu. 1962 yılında “Arena Tiyatrosu”nda sanat hayatına başladı. 1972 yılına kadar “Gülriz Sururi-Engin Cezzar Tiyatrosu”, “Halk Oyuncuları” ve “Dostlar Tiyatrosu”nda oyuncu, yönetmen, dramaturg olarak görev yaptı. Aynı yıl tiyatro oyun yazarlığına başladı. Yazdığı oyunların çoğu “Devekuşu Kabare Tiyatrosu”nda sahnelendi. 1975 yılından sonra mizah ağırlıklı öyküleri çeşitli gazete ve dergilerde yayımlandı. 1974’te Atıf Yılmaz ile yazdığı bir çingenenin yaşamını konu alan “Cemil” adlı senaryosunu Yılmaz Güney beyaz perdeye aktardı. Atıf Yılmaz’ın yönettiği, “Hasip ile Nasip”, “Deli Yusuf” filmleri ile Uğur Dündar’ın başrolde bir gazeteciyi canlandırdığı “İşte Hayat” adlı filmlerin senaryolarına imza attı. Yönetmen Ertem Eğilmez’in, yazar Rıfat Ilgaz’ın “Hababam Sınıfı” adlı kitabından sinemaya uyarladığı efsanevi serinin ilk senaryosunda da Umur Bugay’ın imzası yer aldı. 1977 yılında, “İstanbul Şehir Tiyatroları”nda, “Bizler ve Bizler” adlı oyunu sahnelendi. 1977 yılından itibaren Zeki Ökten ile yönetmen-senarist işbirliği içinde olan Umur Bugay, “Kapıcılar Kralı”, “Çöpçüler Kralı”, “Pisi Pisi”, “Yoksul”, “Davacı” ve “Düttürü Dünya” adlı filmlerin senaryolarını oluşturdu. Aynı yıllarda, Memduh Ün’ün yönettiği “Postacı”, Zeki Alasya’nın yönettiği, “Aslan Bacanak” adlı filmlerin senaryolarını da yazdı. 1983 yılında “Kent Oyuncuları Tiyatrosu”nda, “Bir Kadın Bir Erkek” adlı oyunu sahneye konuldu. 1988 yılında yazmaya başladığı “Bizimkiler” adlı televizyon dizisinin “TRT”de gösterilmesiyle büyük ün yaptı. 1993 yılında “Yazlıkçılar” adlı 6 yıl süren, 40 bölümlük TV dizisinin senaryosunu yazmaya başladı. “Saygılar Bizden”, “Oğlum Adam Olacak”, “Komşu Komşu”, “Koltuk Sevdası” televizyon dizilerinin de senaryolarını yazdı. 1999 yılında yönetmenliğini Yalçın Yelence’nin yaptığı “Duruşma” adlı sinema filminin senaristliği ve yapımcılığını üstlendi. 2000 yılında sahnelenen “Oğlum Adam Olacak” adlı müzikli tiyatro oyunun dramaturgluğunu yaptı. 2002 yapımı, yönetmenliğini Zeki Alasya’nın yaptığı, “Rus Gelin” adlı komedi filminin senaristliğini ve yapımcılığını üstlendi. Bugay’ın gülmece öykülerinden oluşan “Türk Küçükleri” adlı bir kitabı var. Evli ve iki çocuk babası olan Bugay, 6 Ağustos 2019 tarihinde hayatını kaybetti.

Buldular, Kaan:

Kontrtenor olan Kaan Buldular “İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Opera Bölümü”nde Lynn Trepel Çağlar ile çalıştı ve 2007 yılında mezun oldu. Almanya’nın Frankfurt kentinde “Haus of Dom”da “Song of Songs” adlı eserde yalkıcı olarak görev aldı. İsviçre’de sanat çalışmalarını sürdürdü. 2010 yılında Rengim Gökmen başkanlığındaki “Antik Aryalar Yarışması”nda birincilik ödülüne hak kazandı. “İstanbul Devlet Opera ve Balesi”nin Georg Friedrich Haendel’in “Jül Sezar” operasında “Tolomeo” rolünü canlandırdı. Almanya’da “Şatolar Birliği” ve Bavyera Prensi’nin daveti ile “Karia Baroque Ensemble” ile bir dizi dinleti verdi. Kaan Buldular başarılı çalışmalarını sürdürmektedir.

\ Bulgari:

(Boulgari) Bağlama ailesinden gelen küçük bir çalgıdır. Özellikle Güney ve Güneybatı Anadolu ile Kayseri yöresinde görülen curaya yakın bu saz Türk kökenli telli bir çalgıdır.

\ Bulut, Elçin:

Genç şarkıcı Elçin Bulut, küğ yönetmenliğini Zülfü Livaneli’nin yaptığı “Ege’ye Sevdalandık” albümü ile tanındı. “Veda” filminin soundtrack albümünde duru sesi ile hayranlık uyandıran Elçin Bulut’un yaptığı bu albümde düzenlemelerin tamamı Ferhat Livaneli tarafından yapıldı. “Bahçeşehir Üniversitesi İngilizce Hazırlık Okulu”nda akademik personel olarak çalışan Elçin Bulut’un Zülfü Livaneli’yle yolu, 2004 yılında demo kayıtlar göndermesiyle kesişti. Bulut, ilk kez “Veda” filminin küğsel kayıtlarında Livaneli ile birlikte çalışmaya başladı. Filmin küğlerinin beğenilmesinin ardından ertiksel olarak çalışmaya başlayan Bulut’un albümünün çıkış parçası ‘Ege’, Zülfü Livaneli’nin son bağdası ve diğer parçalar ise Ege zeybeklerinden ve iki adet Rumeli türküsünden oluşmaktadır. Livaneli’nin Bulut’a vokal destek verdiği albümde çalgısal olarak bilinen ‘Bergama Zeybeği’ adlı parça ilk kez sözleriyle dinleyiciye sunuldu.

\ Bulut, Fahri:

1 Eylül 1938 tarihinde Tarsus’ta doğan Fahri Bulut 1963 yılında “İstanbul Teknik Üniversitesi”ni bitirerek maden mühendisi oldu. Çok çeşitli kurumlarda ve özel şirketlerde çalıştıktan sonra 1981 yılında Adana’da “Fabu Mühendislik İnşaat-Taahhüt-Maden-Makine-Sanayi ve Ticaret A.Ş.”nin kurucu üyesi ve yönetim kurulu başkanı oldu. Şiir ve küğe özel ilgisi ve büyük yeteneği olan Fahri Bulut’un şiirlerinden yedisi çeşitli sanatçılar tarafından bağdanmış olup kendisinin de Türk sanat küğü dalında 27 bağdası bulunmaktadır.

Bure:

2/4'lük ya da 4/4'lük ölçüde canlı bir Fransız halk kırınıdır. 17. yüzyılda barok ardışlarında bir bölüm olarak yer almıştır. Eski bir Fransız dansı olan "Bure", "Gavot" ile birlikte bazı klasıl ardışlarda da yer almıştır. Bir vuruşluk eksik ölçü ile başlar. 2/4 ya da 4/4'lük metrik sistemde, canlı ve neşeli bir küğ eşliğinde kırınılır. Bkz.: Bourrée.

\ Burg, Susanne:

“Deutschlandfunk Kultur”da yapımcı ve sunucu, gazeteci, film eleştirmeni. “11. My French Film Festival”de “Uluslararası Basın Jürisi”nin üyelerinden birisi olarak görev yapmıştır.

\ Burgu:

Kulak. Mandal. Telli çalgılarda çalgının akordunu yapmak amacı ile kullanılan sert bir ağaçtan ya da madenden yapılan küçük parça. Çalgının tellerini uyumlu hale getirmek işine yarayan ağaçtan yapılan yuvarlak çubuk. Telli sazlarda, telleri germeye yarayan mandal. Akort kulakçığı ve tuner isimleri de burgu karşılığı kullanılmaktadır. Bu tür çalgılarda, çalgının sapına yakın ve bağlı olan bölgede tellerin sarıldığı parçaya “burgu” denilir. Telli çalgılarda tellerin üzerine sarıldığı, telleri gerip gevşetmeye yarayan mandallardan her biri.

\ Burkay, Kemal:

Kemal Burkay, Kürt siyasetinin en önemli isimlerinden birisidir. “PKK”nın sosyalist cenahının başındaki kişidir. “Kürdistan Sosyalist Partisi”ni (PSK) kurdu. İsveç’te yaşayan Burkay, “PKK”nın aksine her zaman silahlı eylemleri reddeden bir siyasi tavır aldı. Aynı zamanda edebiyatçı olan Burkay, Sezen Aksu’nun söylediği ve “Bir kedim bile yok” dizesiyle belleklere kazınan “Gülümse” şiirinin de yazarıdır:

Hadi gülümse bulutlar gitsin
İşçiler iyi çalışsın, gülümse
Yoksa ben nasıl yenilenirim
Belki şehre bir film gelir
Bir güzel orman olur yazılarda
İklim değişir, Akdeniz olur, gülümse.

Sazlarım vardı, ırmaklarım vardı çok
Çakıltaşlarım vardı benim
Ama sen başkasın anlıyor musun
Tut ki karnım acıktı, anneme küstüm
Tüm şehir bana küskün
Bir kedim bile yok anlıyor musun

İklim değişir, Akdeniz olur, gülümse.

Burlesca:

(İt.) Şakacı, alaycı. Şaka yapan ya da alay eden bir karakterde. Dalga geçer bir tarzda.

\ Burney, Charles:

İngiliz küğ tarihçisi, küğ bilimcisi, bağdar ve küğ öğretmeni. Charles Burney 7 Nisan 1726 tarihinde küğ sanatçısı, kırıncı ve portre ressamı James Macburney’nin altı çocuğundan dördüncüsü olarak ikinci eşi Ann’dan (kızlık soyadı Cooper) Shrewsbury kasabasında Raven Caddesi üzerinde bulunan bir evde dünyaya geldi. Charles doğduğu günlerde baba James soyadını Burney olarak değiştirdi. Sanatçı 1723-1792 yılları arasında yaşamış olan erkek kardeşi Richard ile birlikte -anlaşılamayan bir nedenden ötürü- Shrewsbury’e 8 km. mesafede bulunan Condover yakınlarındaki bir bakımevine gönderildiler ve burada 1739 yılına kadar tutuldular. Charles resmi olarak eğitimine 1737 yılında “Shrewsbury Okulu”nda başladı. Daha sonra 1739 yılında babasının yaşadığı ve çalıştığı Chester kentinde bulunan “Kraliyet Okulu”na devam etti. Charles’a küğ konusunda ilk yol gösteren katedral orgçaları olan Bay Baker oldu. Daha sonra o dönemin önemli bağdarlarından John Blow’un bir öğrencisiyle küğ çalışmaya başladı. Shrewsbury’e 15 yaşında iken geri döndü. Bu kentte “St. Mary Kilisesi”nin orgçaları olan üvey erkek kardeşi James Burney ile çalışmalarını üç yıl kadar daha sürdürdü. Bu sürecin sonunda Londra’ya giden genç küğcü üç yıl da bu kentte Thomas Augustine Arne’nin öğrencisi oldu. Charles Burney, 30 Mart 1745 tarihinde James Thomson’ın “Alfred”i üzerine “Drury Lane Tiyatrosu”nda ilk temsilini yapan bir küğ bağdadı. 1749 yılında yılda 30 sterlin tutarında bir ücretle Londra’da “Fenchurch Caddesi” üzerinde yer alan “St. Dionis Kilisesi”nde orgçalarlığa başladı. Ayrıca Cornhill’de bulunan “King’s Arms”ta kısa süre önce oluşturulan “Yeni Dinletiler” çerçevesinde harpsikord çalmak üzere anlaşma yaptı. 1749 yılında sanatçı Londra’da orgçalar ve harpsikord çalıcı olarak çalışırken Esther Sleepe ile tanıştı ve evlendi. Çiftin altı çocukları oldu: Büyük kızı Esther (Hetty) ileri yaşlarında sanatçının kuzeni Charles Rousseau Burney ile evlendi. Büyük oğlu James Burney kaşif ve denizci oldu ve "Kraliyet Donanması"nda görev yaptı, 1821 yılında tuğamiral rütbesinde iken vefat etti. James Kaptan Cook’a son iki seferinde eşlik etmişti. Takma adı “Fanny” olan oğlu Frances Burney takdir edilen bir yazardı. Charles Burney 1751 yılında sağlık sorunları nedeniyle Norfolk’ta bulunan liman kasabası “Lynn Regis”e göç etti. Burada orgçalar olarak çalışmaya başladı ve 100 sterlin yıllık ücret verildi. Sanatçı bu küçük kasabada dokuz yıl kaldı. Bu süreçte küğ tarihi oluşturma ve bunu yazıya dökme fikri kafasında gelişti. Bu genel anlamda bir küğ tarihi olacaktı. 1759 yılında Liverpool’da bulunan “Ranelagh Gardens - Ranelagh Bahçeleri”nde “Ode for St. Cecilia’s Day - Aziz Cecilia İçin Od” isimli bağdası icra edildi. Sanatçı 1760 yılında sağlığına tekrar kavuşmuş olarak Londra’ya döndü. Ancak Charles Burney’nin ilk eşi Esther 1761 yılında öldü. Bunun üzerine Charles, Elizabeth Allen ile ikinci kez evlendi. Bu birliktelikten sanatçının iki çocuğu daha dünyaya geldi: Richard Thomas ile roman yazarı ve edebiyatçı Sarah Harriet Burney. Londra’da aile canlı bir kültür ortamı ile tanıştı: Portre ressamı Joshua Reynolds, dilbilimci Samuel Johnson, oyun yazarı Richard Brinsley Sheridan, deneme yazarı Edmund Burke ve Southwark beldesi milletvekili Henry Thrale ile eşi Hester Thrale ailenin yakın çevresini oluşturdu. Büyük kızı Esther daha sekiz yaşında iken bir harpsikord çalıcısı olarak yeteneği ve kapasitesi ile küğsever kamuoyunu hayli şaşırtmıştı. Charles Burney Londra’ya dönüşünden kısa süre sonra yayınladığı harpsikord konçertoları ile büyük övgü kazandı. Sanatçı 1766 yılında Jean-Jacques Rousseau’nun “Le Devin du Village - Köy Kahini” operası üzerine yaptığı çeviri ve uyarlamayı “The Cunning Man - Kurnaz Adam” ismiyle “Drury Lane” tiyatrosunda sahneye koydu. “Oxford Üniversitesi” 23 Haziran 1769 tarihinde Burney’i küğ alanında lisans ve doktora dereceleri ile onurlandırdı ve bu törende sanatçı kendi eserini seslendirdi. Bu eser çalgıların eşlik ettiği bir ilahi, açımlık, yalkın parçalar, resitatifler ve korallerden ve o gün seslendirilmeyen sekiz bölümlük bir vokal antemden oluşuyordu. Burney, çeşitli ertiksel uğraşlarının arasında, ana projesi olan “Küğ Tarihi”ni kesinlikle unutmamıştı. Bu projesi için İngiltere’de elde edemediği materyalleri derlemek üzere yurt dışında bir dolaşıya çıkma kararı aldı. Haziran 1770’te Londra’dan ayrılarak Paris, Cenevre, Turin, Milano, Padua, Venedik, Bolonya (bu kentte Wolfgang Amadeus Mozart ile tanıştı), Floransa, Roma ve Napoli’ye gitti. Gözlem ve bulgularını yayınladığı “The Present State of Music in France and Italy - Fransa ve İtalya’da Küğ Sanatının Halihazırdaki Durumu” (1771) isimli kitabı büyük takdir topladı. 1772 yılının Temmuz ayında daha ileri düzey çalışmalar ve araştırmalar yapmak üzere kıta genelinde ikinci bir dolaşıya çıktı ve Londra’ya geri döndüğünde “The Present State of Music in Germany, the Netherlands and United Provinces - Almanya, Hollanda ve Britanya’ya Bağlı Birleşik Eyaletlerde Küğ Sanatının Halihazırdaki Durumu” (1773) isimli çalışmasını yayınladı. 1773 yılında “Kraliyet Cemiyeti”ne seçilerek bir üye oldu. 1776 yılında Burney’nin uzun süredir beklenen “Küğ Tarihi”nin ilk cildi çıktı. 1782 yılında Burney bu çalışmanın ikinci cildini yayınladı. 1789 yılında ise 3. ve 4. ciltler ilgilenenlere sunuldu. 4. cilt İngiltere’de Burney’nin zamanında operanın ve küğsel sahnenin doğuşunu ve gelişimini anlatmaktadır. Burney’nin ilk dolaşısı Christoph Daniel Ebeling tarafından Almanca’ya çevrilerek Hamburg’da 1772 yılında basıldı. İkinci dolaşısı ise Johann Joachim Christoph Bode tarafından Almanca’ya çevrildi ve yine Hamburg’da 1773 yılında basıldı. İkinci tura ait notlardan oluşan kitap ise Groningen’de bir orgçalar olan Jacob Wilhelm Lustig’in çevirisi ve eklediği notlar ile Felemenk dilinde Groningen kentinde 1786 yılında yılında yayınlandı. Burney’nin çalışmasının birinci fasikülünü oluşturan “The Dissertation on the Music of the Ancients - Kadim Toplumların Küğü Üzerine Bir Tez” Johann Joachim Eschenburg tarafından Almanca’ya çevrilerek 1781 yılında Leipzig’de basıldı. Burney, Padre Martini olarak da bilinen Giovanni Battista Martini tarafından yazılan “Storia Della Musica - Küğ Sanatının Tarihi” (1757-1770) isimli çalışmasının ilk iki cildinden hayli yararlanmış ve kaynak olarak kullanmıştır. Charles Burney 1774 yılında “A Plan for a Music School - Bir Küğ Okulu İçin Plan” başlıklı çalışmasını kaleme aldı. Sanatçı 1779 yılında genç ve olağanüstü anık olmasıyla dikkatleri çeken William Crotch için “Kraliyet Cemiyeti”ne bir yazı kaleme aldı. 1784 yılında İtalyanca başlık taşıyan bir kağıda, “Passion Week - Hazreti İsa’nın Çarmıha Gerilişi Haftası”nda her yıl Papa’nın Roma’daki kilisesinde icra edilen küğü yayınladı. 1785 yılında “Musical Fund - Küğ Fonu” yararına, bir önceki yıl Westminster Abbey’de George Friedrich Handel’in ilk anma törenini Handel’in hayatı ile birlikte yayınladı. 1796 yılında Pietro Metastasio’nun “Memoirs and Letters - Anıları ve Mektupları”nı yayınladı. Burney’ye hayatının sonlarına doğru, “Rees”in “Cyclopedia”sına küğ makalelerine katkıda bulunduğu için 1000 sterlin ödendi. Burney’in “Rees”e yaptığı katkı, daha önceki yazılarında yer almayan, özellikle o zamanki Londra küğ yaşamı hakkında pek çok yeni materyali içermektedir. 1783 yılında arkadaşı Edmund Burke’ün etkisiyle “Chelsea Hastanesi”nin kilisesine orgçalar olarak atandı. Burney yeni taşındığı bu yerde yaşamının sonuna dek oturdu. Sanatçı 1810 yılında “Institute of France / Fransa Enstitüsü”ne üye oldu. Burney 1806 yılından ölümüne dek bir devlet adamı olan Charles James Fox tarafından verilen 300 sterlinlik emekli maaşından yararlandı. 12 Nisan 1814 tarihinde Chelsea’de sonsuzluğa göç etti. Ölümünden pek kısa süre sonra kitaplığı 8 Ağustos 1814 tarihinde Westminster’da John White tarafından açık artırmada satıldı. Sanatçının belli başlı yaratıları şunlardır: 1. “The Cunning Man - Kurnaz Adam”, Jean-Jacques Rousseau’nun operası “Le Devin du Village - Köy Kahini” üzerine yapılmış adaptasyon (1766-67), 2. Harpsikord İçin Altı Sonat (1761),  3. Harpsikord veya piyano için keman ve viyolonsel eşliğinde İki Sonat (1769 ve 1772 yıllarında iki set halinde), 4. İki keman ve bir bas için sonatlar, Op. 4 (1759), 5. Harpsikord için Altı Ders, 6. İki Alman Flütü için Altı İkil, 7. Harpsikord İçin Üç Konçerto, 8. Org İçin Giriş (Entrodüksiyon) ve Füg İçeren Altı Kornet Parçası, 9. Keman İçin Altı Konçerto (yaklaşık 1760), 10. Piyano, keman ve viyolonsel için İki Sonat, 11. Tek Piyano ya da Harpsikord Üzerinde İki Çalıcı İçin Yazılmış İkiller veya Dört Sonat (1777), 12. Marşlar, 13. “Apollon Tapınağı” için bağdanmış 6 Şarkı, kitap 1, Op. 2 (yaklaşık 1750), 14. “I will love thee, O Lord my strength - Seni Seveceğim Tanrım Gücüm” (Psalm xviii), yalkıcı, koro, orkestra için (1769), 15. Kanon Formunda İki Ses İçin XII. Canzonetti (yaklaşık 1790), 16. (Tüm tonlarda alfabetik olarak düzenlenen ve genç orgçuların rahat kullanımı için cep kitabı boyutunda basılan) Org İçin Prelüdler, Fügler ve İnterlüdler.

\ Burtner, Matthew:

Alaska doğumlu bağdar ve ekoakustik araştırmacısı. Yarattığı küğlerde ve düzenlemelerde ekolojiyi, çok katmanlı zamanlılığı ve gürültüyü ele almaktadır. “St. Johns College”, “Tulane Üniversitesi” (BFA), Iannis Xenakis’in “UPIC-Stüdyosu”, “Peabody Enstitüsü / Johns Hopkins” (MM) ve “Stanford Üniversitesi / CCRMA” (DMA)’da bağdama, bilgisayar küğü, saksafon ve felsefe okudu. Burtner’in ortaya koyduğu verimler çok sayıda ödül ve onur nişanı kazanmıştır. Bunlar arasında Bourges (Fransa), Gaudeamus (Hollanda), Darmstadt (Almanya), The Russolo (İtalya) gibi uluslararası yarışmalar bulunmaktadır. Sanatçı Çek Cumhuriyeti’nde yapılan “Musica Nova International Electroacoustic Music Competition - Yeni Küğ Uluslararası Elektroakustik Küğ Yarışması”nda “Birincilik Ödülü”nü elde etti. 2011 yılında “IDEA Ödülü”nü kazandı ve “Howard Brown Vakfı”ndan burs verildi. Sanatçı, “Coastal Futures Conservatory - Kıyı Gelecekleri Konservatuvarı”nın yöneticilerinden biridir ve “Virginia Üniversitesi”nde “Bağdama ve Bilgisayar Teknolojileri” dalında öğretmenlik yapmaktadır. Aynı zamanda Alaska merkezli ve kar amacı gütmeyen çevre sanatları örgütü “EcoSono”nun yöneticisidir. Burtner’in küğleri dünyanın birçok ülkesinde festival ve toplantılarda yer almaktadır. Sanatçının verimleri çok sayıda küğ topluluğu tarafından seslendirilmiştir. Bunlar arasında “Noise” (ABD), “Integrales” (Almanya), “Peak FreQuency” (ABD), “MiN” (Norveç), “Musikene” (İspanya), “Spiza” (Greece), “CrossSound” (Alaska) ve burada yer veremeyeceğimiz çok sayıda topluluk bulunmaktadır. Sanatçının yaptığı çalışmalar “National Endowment for the Arts - Ulusal Sanat Vakfı” ve “National Science Foundation - Ulusal Bilim Vakfı”ndan büyük bağışlarla desteklendi ve “ABD Dışişleri Bakanlığı” da dahil olmak üzere bir dizi kuruluş için ekoakustik küğ yarattı. Ekoakustik alanındaki araştırmalarına “NASA”nın “Goddard Uzay Merkezi”, “Amerikan Jeofizik Birliği”, “The Atlantic”, “Earther” ve “Rice Üniversitesi”ndeki “Beşeri Bilimlerdeki Enerji Çalışmaları Merkezi” (CENHS) katkılarda bulunmuştur. Üç akşam boyu oynanan (oynanması gereken) intermedya çevre-operası ve tiyatro eserinin bağdarı olarak en önemli yaratısı “Ukiuq Tulugaq - Kış Avı”, “Kuik” ve “Auksalaq” ilk kez iklim değişikliğini konu olarak alan sahne eseridir. Sanatçının kayıtlarını yayınlayan şirketler arasında “Parma/Ravello” (ABD), “DACO” (Almanya), “The Wire” (İngiltere), “Innova” (ABD), “Summit” (ABD), “Centaur “(ABD), “EcoSono” (ABD) ve “Euridice” (Norveç) bulunmaktadır. Burtner’ın yaratıcı küğ çalışmaları bilimlerle, özellikle de çevre bilimi ve mühendisliğiyle oldukça yakın ilişki içindedir. Küğünde yer alan insan-bilgisayar-çevre etkileşimi için sistemler geliştirmiş ve geliştirmektedir. “NOMADS” telematik sistemini, “MICE” insan-bilgisayar topluluğu ve orkestrasını, “Metasaxophone” artırılmış çalgısını ve bir dizi ekoakustik yaklaşımı Burtner icat etmiştir.




Son Güncelleme:02.08.2021 22.17
Toplam Ziyaret:5667330
Online Ziyaretçi Sayısı:34
Bugünlük Ziyaret :473

Bu Site En İyi Firefox,Chrome,Safari'de ve 1024x768 Çözünürlüğünde Görünür.