Du

Due:

(İt.) İki.

Due volte:

(İt.) İki kere, iki kez, iki defa. Çiftleyerek.

\ Duoist:

Duoist 2007 yılında Erhan Birol ve Tolgahan Çoğulu tarafından kurulmuştur. Soner Egesel, Bekir Küçükay, Matthew Greif (Lagq), Lily Afshar, Giuseppe Caputo (Duo Caputo & Pompilio), Andrea Vettoretti, Alfonso Montes (Duo Montes & Kircher) ve Danielle Cumming'in ustalık atölyelerine katılmışlardır. "17. Uluslararası Iserlohn Gitar Festivali"nin kapanış dinletisinde yer almışlardır. "9. Uluslararası Yıldız Teknik Üniversitesi Gitar Günleri"nde, "2. Uluslararası İstanbul Teknik Üniversitesi Savaş Çekirge Gitar Günleri"nde ve "Memphis Üniversitesi", "Boğaziçi Üniversitesi" gibi yerlerde dinletiler vermişlerdir. (Daha fazla bilgi için bkz.: www.duoist.com)

\ Duphly, Jacques:

Fransız harpsikordist, org çalar ve bağdar. Soyadı bazı kaynaklarda Dufly ya da Du Phyl olarak da geçmektedir. Sanatçı 12 Ocak 1715 tarihinde Fransa’nın Rouen kentinde Jacques-Agathe Duphly ve Marie-Louise Boivin’in oğlu olarak dünyaya geldi. Çocukluk çağlarında harpsikord ve org eğitimi almaya başladı. François d’Agincourt sanatçının öğretmenliğini yapmıştır. Daha sonra Normandiya bölgesinde bulunan Evreux komününde bir katedralin orgçaları olarak iş buldu. Ertiksel açıdan ilk işini 19 yaşında iken “Aziz Eloi” katedralinde elde etti. 1740 yılında “Notre Dame de la Ronde” kilisesinde kız kardeşi Marie-Anne-Agathe’nin yardımıyla ikinci bir görev üstlendi. 1742 yılında babasının ölümünden sonra Duphly Paris’e taşındı ve org çalmayı tamamen bırakıp kendisini harpsikord çalgısına adadı. Bu çalgı ile hem çalıcı hem de öğretici olarak pek tanındı. Louis-Claude Daquin kendisi hakkında şu satırları yazmıştır: “Bir süre Rouen’de org sanatçısı olarak çalışan Jacques Duphyl, klavsen için daha yetenekli olduğunu fark ederek org çalmayı bıraktı. Paris’te çok iyi bir harpsikordcu olarak tanındı. Tuşlara dokunuşundaki hafiflik ve süslemelerle bezenen bir yumuşaklık O’nun çaldığı parçalara apayrı bir karakter vermektedir.” Friedrich Wilhelm Marpurg’a göre tekniğini org ile bozmamak için kendisini harpsikord’a adamıştır. Harpsikord yapımcısı Pascal Taskin sanatçıyı Paris’teki en iyi öğretmenlerden biri olarak nitelendirmektedir. Jean Jacques Rousseau’nun isteğiyle -O’nun hazırlamakta olduğu sözlüğe- harpsikord ile ilgili maddelerin yazımında yardımcı olmuştur. Ayrıca 1744, 1748, 1756 ve 1768 yıllarında dört cilt halinde harpsikord için kitaplar yayınladı. Yayınlanan son kitap “La Pothoin” isimli kısa bir rondo içermektedir. Bu dört ciltlik serinin yayınından sonra Duphyl, bilmediğimiz nedenlerden ötürü ortalardan kayboldu. Bu kayboluşun üzerinden uzun zaman geçtikten sonra “Journal Général de la France” yayınladığı bir ilanla şu soruyu sordu: “Daha önce Paris’te klavsen sanatçısı olan du Phly’ye ne olduğunu öğrenmek istiyoruz. O artık yoksa, iletişim kurmamız gereken varisleriyle tanışmak arzusundayız.” Sanatçı 15 Temmuz 1789 tarihinde “Bastille Hapishanesi Baskını”ndan sadece bir gün sonra bir apartman dairesinde yalnız ve unutulmuş bir şekilde sonsuzluğa göç etti. Duphyl tüm mal varlığını O’na 30 yıl boyunca fedakarca hizmet etmiş olan yardımcısına bıraktı. Sanatçının günümüzde sadece 52 yaratısı bilinmektedir. Bunların birçoğu O’nun yaşadığı dönemde basılmıştır. Jacques Duphyl’in son yıllarında yazdığı küğler, “Alberti bası”nın kullanımı gibi erken dönem klasıl hareketin tipik unsurlarını içermektedir.

Duplum:

“Organa” ve “clausulae”lerde tenor sesin hemen üstündeki part. Onikinci yüzyıl “organumu”nda “duplum”, tenor partının hemen üstünde yer alan çizgi idi. Eğer üçüncü bir çizgi bağdada yer alıyorsa buna da triplum adı verilirdi. Onüçüncü yüzyılda “duplum”, “motetus” olarak adlandırılmaya başlandı. “Organum”da tenor çizgisinin üzerinde yer alan bu ses, bağdanacak ikinci hat olmuştur. İlk dönem “motet”lerinde bu hat genellikle “motetus” olarak isimlendirilirdi. Bir başka deyişle, onbirinci ve onikinci yüzyıllar “organum”larında var olan bir düz ır ezgisine -ki buna vox principalis (ana ses) denilir- eklenen oldukça sade ikinci ezgiye “duplum” adı verilmiştir. Onikinci yüzyılın sonlarına doğru bu ikinci çizgi o denli esnetilmiş ve genişletilmiştir ki adeta bir melodik yapı kazanmıştır. Onüçüncü yüzyıla gelindiğinde “polifonik motet”, düz ırlarda artık “cantus firmus”un özelliklerini taşımaya başlamıştı. Ortaçağ küğ kuramında bu terim temel anlamıyla iki sesli polifonik bir yapı anlamına gelmektedir. Polifonik bir yaratının ikinci çizgisi bir tenora karşılık verecek bir “duet” olarak bağdanmıştır. Bkz. Motetus. Motet. Triplum. Clausulae. Organum. Vox principalis. Tenor, tenere.

Dur:

(Alm.) Büyük, büyüklü. Majör.

Durak:

Tonik, eksen, dizinin birinci derecesi, eksen ses.

Durante:

(İt.) Esnasında, süresince, sırasında.

Durata:

(İt.) Süre, zaman.

Duraturo:

(İt.) Sürekli, devamlı, kesintisiz.

\ Duru, Nükhet:

19 Mayıs 1954 tarihinde İstanbul’da dünyaya gelen Türk pop küğü sanatçısı Nükhet Duru ertiksel yaşamına 1971 yılında bir kırın küğü orkestrasında yalkıcılık yaparak başladı. Gerek görünümü, gerekse sesinin rengi ve tonu ile yorumunun dikkat çekiciliği yalkın çalışmalar yapmasına olanak sağladı. 1974 yılında başladığı dağar çalışmaları sonuçlandığında ilk 45’lik plağı “Beni Benimle Bırak” 1975 yılında yayınlandı ve büyük bir başarı sağladı. İlk albümü “Bir Nefes Gibi” ise 1977 yılında çıktı. O yıl en iyi yorumcu ve yılın en başarılı kadın yalkıcısı ödüllerini aldı. 1978 yılında Güney Kore’nin başkenti Seul’de düzenlenen şarkı yarışmasına “Modern Folk Üçlüsü” ile birlikte katıldı. Bu yarışmada birinci oldu. 80’li yıllarda Türk sanat küğü yaratıları da yorumlamaya başladı. Böylece sahnelerde baş yalkıcı olarak kendini gösterdi. Buna karşın sanatçı her zaman pop küğüne daha yakın durmuştur. Sahnelerde yalnızca şarkı söylemeyip gösteriye de ağırlık vermesi sonucunda müzikal ve kabarelerde rol alması konusunda teklifler aldı. Bunların arasında Ali Poyrazoğlu ve Korhan Abay ile birlikte “Yaşa Sevgili Dünya”, Haldun Dormen ile “Merhaba Müzik”, “Saz mı Caz mı”, “Operetler”, “7’den 77’ye”, Metin Serezli ile “Aşk Olsun”, Hakan Altıner ile “Cahide” ve Başar Sabuncu ile birlikte “Carmen” sayılabilir. Sanatçının birçok altın plak ve benzeri ödülü bulunmaktadır. Ajda Pekkan, Nilüfer, Sezen Aksu ile birlikte küğ eleştirmenleri ve dinleyicileri nezdinde Türk pop küğünün en önemli dört isminden biri olarak kabul edilmektedir.

\ Duru, Şeniz:

Piyano eğitimine “İzmir Devlet Konservatuvarı”nda Seçil Akdil ile başladı ve O’nun sınıfından 1994 yılında mükemmel dereceyle mezun oldu. Daha sonraki günlerde Türkiye’de ve yurt dışında gerek yalkıcı ve gerekse oda küğcüsü olarak çok başarılı dinletiler verdi. “İzmir Devlet Senfoni Orkestrası” eşliğinde çaldığı Ludwig van Beethoven’ın küçük do’dan Op. 37 sırasayılı 3 numaralı piyano konçertosu küğ eleştirmenleri tarafından çok beğenildi. Aynı zamanda Zöhrap Adıgüzelzade, Giovanni Battel, Ufuk ve Bahar Dördüncü ile Hüseyin Sermet’in piyano çalışmalıklarına katıldı. “Birinci Ulusal Yaz Kursu” sırasında keman sanatçısı Tunç Ünver ve viyolonsel sanatçısı Alexander Rudin’in çalışmalarına eşlik etti. Yüksek lisans eğitimini Sayram Akdil ve Nilgün Alkan’ın sınıfından başarıyla bitirmesinin ardından “Sanatta Yeterlik” programını Gülser Eryümlü ile tamamladı. Şeniz halen “Dokuz Eylül Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Piyano Ana Dal Başkanı”dır.

\ Durukan, Ayşegül:

Ayşegül Durukan dokuz yaşında küğ dersleri almaya başlamıştır. Şan tekniğini Türk musikisinde son derece iyi kullanan ve güçlü bir sese sahip olan sanatçı “Ankara Radyosu”nda ses sanatçısı iken evlenerek Amerika Birleşik Devletleri’nin Atlanta kentine yerleşmiştir. “Kanımda Kıvılcım” şarkısını ilk söyleyen Türk sanat musikisi sanatçısı olan Durukan bu şarkı ile bir yarışmaya katılarak birinci olmuştur. Yarışmanın ödülü olarak “TRT”de kadrolu olarak çalışmaya başlayan sanatçının güzel sesi ve o güne dek pek alışılmamış olan yorum tarzı dikkatleri üzerine toplamakla birlikte kendisini çekemeyenlerin yaptıkları dedikodular Durukan’ın bu kurumdan istifa etmesine neden olmuştur. Ülkeden ayrılmasından önce son bir nostalji albümü çıkartmış olan sanatçı Türk sanat küğünün en iyi seslerinden ve yorumcularından birisi olabilecek yeteneğe sahip iken herşeyi bırakarak ABD’ye yerleşmeyi tercih etmiştir.

\ Duvernoy, Jean-Baptiste:

Fransız romantik dönem piyanisti ve bağdarı. 1802 yılında doğmuş ve 1880 yılında yaşama gözlerini kapatmıştır. En tanınmış verimi Op. 176 sırasayılı “Temel Çalışmalar” (Elementary Studies) başlıklı ve parmak koordinasyonunu geliştirmeyi amaçlayan çalışmalık kitabıdır. Jean-Baptiste Duvernoy bu eserinin dışında Op. 120 sırasayılı “Mekanik Okulu” (The School of Mechanism) başlıklı kitabı ile de pek tanınmıştır. Bağdar ve eğitimci olarak parmak koordinasyonunu temin etmek ve geliştirmek için yukarıda sayılanların dışında çok sayıda çalışmalık yazmıştır.




Son Güncelleme:02.08.2021 22.17
Toplam Ziyaret:5667890
Online Ziyaretçi Sayısı:17
Bugünlük Ziyaret :589

Bu Site En İyi Firefox,Chrome,Safari'de ve 1024x768 Çözünürlüğünde Görünür.