19.07.2013 / Celil Hakan Çuhadar - Sanatçının İşlevi Nedir?
Malum “Gezi Parkı” olayları patlak verdiğinde ilk başlarda pek çok medya grubunun bu olayları görmezden gelmesi, hepimizin bildiği bir gerçeklik olarak ortada durmaktadır. Bu konuyla ilgili olarak gereken yargılamayı, tarih ve basın kurumunun kendisi zaman içinde yapacaktır. Özellikle 31 Mayıs 2013 Türk medya tarihinin karanlık bir sayfası olarak tarihte yerini almıştır. Haberciliğin en önemli görevi öncelikle “haberi” doğru ve yansız olarak okuyanlarına, izleyenlerine aktarmak olmalıdır. “5N 1K” ifadesi bu düsturu anlatır bize. Eğer “Türkiye Cumhuriyeti” tarihinde böyle bir halk olayı ilk kez meydana gelmişse ve bunu siz “haber” olarak değerlendirmiyor, onun yerine penguen belgeseli yayınlıyorsanız, icra ettiğiniz mesleğinizi yeniden yargılamalısınız. “Acaba ben işimi doğru yapıyor muyum?” diye. Bence haber olanla olmayanı bir basın üyesi ayırt edemiyorsa, bir doktor hasta olanla olmayanı ayırt edemiyorsa, bir matematikçi 2 ile 3’ü karıştırıyorsa, bir polis terörist olanla sıradan bir vatandaşı birbirine karıştırıyorsa ve bir müzikçi do’dan sonra re’yi ayırt edemiyorsa bu işi bırakmalıdır. Doğru olan budur ve böylece kendi mesleğine yapılacak en büyük iyiliği yapmış olur. Burada sözünü ettiğim şey bir mesleğin asgarisini yapacak bilgi, beceri ve görgüdür. Eğer bir kişide bu yok ise gerisini de konuşmaya gerek yoktur.
“Yeni Asır Gazetesi”nde yazan Sn. Bülent Gürlük 25.06.2013 tarihli (Memur sanatçı olmaz, tüccar sanatçı ve gammazcı şef olur!) başlıklı yazısında kendi bakış açısıyla “Gezi Parkı” olaylarını değerlendirdikten sonra bazı sanatçıların bu olaylara verdiği destekten söz etmiş. Sayın Gürlük sözü, “Güzel Sanatlar Müdürlüğü”ne bağlı devlet senfoni orkestralarının şeflerine getirmiş ve orkestra şeflerini, “Kültür Bakanlığı”nın açmaya hazırlandığı soruşturma için, “eylemlere destek veren devlet kurumu sanatçılarını”, genel müdürlüğe liste göndermek suretiyle “gammazlık” yapmakla suçlamış (Haber için bkz.: http://www.yeniasir.com.tr/Sarmasik/Yazarlar/bulent_gurluk/2013/06/25/memur-sanatci-olmaz-tuccar-sanatci-ve-gammazci-sef-olur).
Eğer bu haber doğruysa (ki olmamasını dilerim), bu işin açığa çıkmasını da çok isterim. Bu şeflerimizin kim olduklarını bilmenin de tüm orkestra sanatçılarımızın hakkı olduğunu düşünüyorum. Gerçi, vaktiyle sanatçısını asker kaçağı diye ihbar eden ve böylece yönetim kurulunda kendisine karşı gelmenin bedelini ona askerlik yaptırarak kendince ödeten şef örneğini de biliyoruz ama bu tarz bir “gammazcılık”, tarihte örneğine pek sık rastlanamayacak bir tarz olarak belleğimizde yer edecektir.
Burada ben de kendi adıma bir şeyler söylemek isterim. Sanatçı olmanın işlevlerinden birisinin toplumun önünde giderek onları aydınlatmak, yol göstermek olduğunu düşünmekteyim. Sanatçı bir anlamda mevcut her sisteme de muhaliftir çoğu zaman. Sistemin adı ne olursa olsun (ya da hangi iktidar olursa olsun), eğer toplum için yolunda gitmeyen bir şeyler varsa buna direnmek, tepki göstermek işlevi de vardır sanatçının. Biraz geriye dönersek... “Fransız Devrimi”nin ideallerine hayranlık duyan Beethoven, bu ideallerin temsilcisi olan Napoleon’a ithafen bir senfoni bestelemek istemiş ve ünlü “Eroica” adıyla anılan Op. 55, Mi bemol Majör 3. Senfonisini önce Napoleon’a atfetmiştir. Ama Napoleon sonradan imparatorluğunu ilan edince ona ilk tepkiyi de yine Beethoven vermiştir. 3. senfonisinin el yazmasının baş sayfasına yazdığı “Napoleon Bonaparte” kelimesini sinirlenerek karalamıştır (ki bu karalanmış manüskri günümüze kadar ulaşmıştır). Ludwig van Beethoven’in bu onurlu davranışının tüm sanatçılara örnek olması dileğimle...
Not: Düzelterek yayınladığım bu yazımda değerli piyanistimiz Sayın Burçin Büke’nin adı yanlışlıkla yer aldığı için kendisinden bu hata için özür dilerim.
http://www.cukurovaturk.com sitesinden alınmıştır. - 19.07.2013, Cuma
