14.04.2014 / Murat İnce - 'Ayrılık Acıyı Birlik Kaynaşmayı Getirir'

     ............................................................................................

     Bizim Ermeniler

     12-18 Nisan tarihli “2000’e Doğru” dergisinin kapak konusunu hazırlayan Şule Perinçek sımsıcak bir başlık atmış “Bizim Ermeniler”. İşte Türkiye bu! Boşuna “Kavimler Kapısı Anadolu” dememişler bu kutsal topraklara! Türk Milletinin bileşenlerini daha iyi anlamak için bu çalışmanın tümü yeniden yayınlanmalıdır.

     Yazıdan öğreniyoruz Türkiye’nin ilklerini, ilk batılı anlamda tiyatro, Türkiye’de çoksesli müziğin önderi, opera ve operetin, “Şark Musiki Cemiyeti” adlı ilk müzik derneğinin kurucusu Dikran Çuhacıyan. “Mekteb-i Bahriye”nin ilk keman öğretmeni Prof. Vahram Mühendisyan. Türk dilinin ilk etimolojik sözlüğünü Bedros Keresteciyan yazmış. Kayserili Balyanlar ailesinin Türk mimarlık sanatına katkıları vb. vb. Peki, Toto Karaca (Felekyan), Nubar Terziyan, Kenan Pars (Kirkor Cezveciyan), Asu Maralman, Hayko, Onno Tunç, Fedon, Garo Mafyan, Hrant Dink, Ara Güler’siz ve nice sayamadığımız isimlerin olmadığı bir Türkiye düşünülebilir mi?

     “Paskalya çörekleri” ile “Ramazan pideleri” birbirine ne kadar yakışıyor! Aynı sofranın ortak yiyecekleri! Her şeyiyle birbirine benzeyen kardeş topluluklar yumağı Türkiye. Türk milleti derken paskalya çöreği ile ramazan pidesinin birleşmesini anlıyoruz! O güzelliklerdir birbirimize tutunmayı sağlayan. Yine, “Milli Mücadele”nin unutulan, ama unutulmayacak adları: Keresteciyan, Kalçi Efendi, Pandikyan, Terziyan, Hogasyan ve bilmediğimiz diğerleri. “Milli Kurtuluş Savaşı” tarihimiz yazılırken bunları anmadan olur mu?

     Bizim Ermenilerimiz batı ellerinde, “Elalemin konyağına, viskisine alışmak zor. İlle de bizim ata yadigarı rakı olacak” derken acaba neyi açıklamaya çalışıyorlar? Vatan tutkusu bu olsa gerek!

     ……………………………………………………

     Aydınlık Gazetesi - 14.04.2014, Pazartesi