10.05.2015 / Şule Perinçek - Üç Fidan Anıtı Önünde Verilen Söz

     ……………………………………………………

     Engelli Farkı

     Her köyde, ilçede mutlaka bir engelli sorunu var. Özellikle anneler bunun bütün yükünü çekiyor, sorununu yaşıyor. Esnaf gezerken, çarşıda pazarda birçok kadınla karşılaşıyorum. Bazı ilçelerimizde derneklerini ziyaret ettim.

     “AKP”, başvuranlara aylık bağlıyor. Ama bazıları var ki diyelim asgari ücretli, başka geliri yok, ancak bir göz odalı evi var. Bir ödeme yapılmıyor. İstismarlar önlenebilir elbette, iş ki insan odaklı olsun.

     Amacınız oy değil de, gerçekten engellinin ve ailesinin yaşamını kolaylaştırmak ise zaten mesele “al parayı, ver kara oyu” olmamalı. Bazı aileler biliyorum, “evet, para veriyor devletimiz” diyor, ama engelli babası gidiyor bir şişe yerine iki şişe şarap içiyormuş.

    “AKP”ye ne... Öyle değil mi, o verdi ve buldu yüzde bilmem kaç oyu... Gerisini boşver.

     Kiraz’da sağırlar okulunu kapatmışlar. Bu pazar bir imam hatip okulunun açılışı yapılacakmış az ötede.

     Ne yapmalı?

     Her semtte bir engelli okulu açmak zor mu? Sabah servisle alıp çocuklarımızı, akşam getirmek. O arada anacığı da iş bulsun. İçi rahat, çocuğunu zincire bağlamadan girsin çalışsın. Alnının ak sütü temizliğinde teriyle kazandığını o biricik çocuğu için başı dik harcasın... Çocuğumuz evde kapalı kalmasın, özel eğitim alsın. Keman çalsın, piyano öğrensin, şarkı söylesin, resim yapsın, meslek sahibi olsun...

     Devletin kaynakları ve olanakları buna fazlasıyla yeter. Sadaka dağıtacağına, miktarında yarışacağına vatandaşlarının onurunu korusun. Doğrudan engelli çocuğumuzun, büyüğümüzün yaşamı iyileşsin...

     Geldik mi yaparız!

     Önemli bir mantık ve bakış açısı farkı!

     ……………………………………………………

     Aydınlık Gazetesi - 10.05.2015, Pazar