16.08.2017 / Burçak Evren - Antalya Festivali ya da Yengeç Sepeti

     Devlette hizmetin, basında ise haberin devamlılığı olarak tanımlayabileceğimiz bir gelenek vardır. Devletteki hizmetin devamlılığı, siyasal iktidarlar ve de kadrolar değişse bile, kamu yararına yönelik kimi hizmetlerin kesintiye uğramadan devam ettirilmesi; basında haberin devamlılığı ise, yine kamuyu yakından ilgilendiren kimi haberlerin içerdiği sorunlar olumlu ya da olumsuz sonuca ulaşana dek, “unutmamak” ya da “unutturulmamak” için peşi bırakılmadan onların periyodik aralıklarla aktarılması, gündemde tutulması anlamına gelir.

     Bizde pek böyle olmuyor... Siyasal iktidarların ya da yerel yönetimlerin başlattığı kimi hizmetler bu iktidar ve de yerel yönetimlerin değişmesiyle, sanki bir kuralmış gibi, olumlu ya da olumsuz yanlarını irdeleme gereksinimi duyulmadan hemen kaldırılıveriyor.

     Olumlu Adımlara Karşı Ses Yok

     Yeni adıyla “Antalya Festivali” bu “sil baştan” olayına radikal bir bakış açısı getirerek, bir önceki yerel yönetimin değil, 1964’ten sonra Antalya’daki tüm yerel yönetimlerin bir hizmet devamlılığı ilkesi ve etiği içinde sürdüregeldikleri bir geleneği tümden kaldırıyor. Yani ben yaptım, oldu ve de bitti diyor...

     Doğrudur: Alışılagelmiş bir olgunun dışına taşarak ayrıksı bir değişim-dönüşümün içine girmek, toplum nezdinde pek kabul görüp benimsenmez, çoğunlukla yadsınır... Özellikle geleneklerinden söz edip övünen -ya da övünülmesi gerekliliği üzerinde duran- toplumlarda bu hiç de sanıldığı kadar kolay olmaz...

     Ama “Antalya Festivali”nde yapılan bu son değişikliğin bu genel yargıyla yakından ve uzaktan hiçbir ilgisi yok. Çünkü biri hariç, Menderes Türel’in yapacağı ya da yapmayı düşündüğü yeniliklere hayır demek mümkün değil. Antalya’nın bir marka kent olması, festivalin (kendi deyimiyle) iki üç yıl içinde dünyanın en önde gelen festivallerinden biri haline gelmesi, çok ama çok ünlü kişilerin festivale gelmesi, yine (kendi deyimiyle) dünyanın en güzel filmlerini bizlere sunması vs... Bunlara bir sinemasever olarak karşı çıkmak mümkün mü?

     Peki tüm bunların yapılmasına kim karşı çıkıyor?

     Benim bildiğim kadarıyla hiç kimse... Evet, hiç kimse karşı çıkmıyor. Tersine, destekliyor...

     Üç Tutum

     Bizim karşı çıktığımız bunlar değil; bunların olması için ulusal yarışma bölümünün tümden ortadan kaldırılıp 53 yıllık geleneğin ayaklar altına alınmasıdır. Ulusal yarışma bölümü tüm yukarıda sözünü etiklerimin hangisinin yapılmasına engel teşkil edebilir? Ulusal yarışma olursa, dünyanın en büyük filmlerini ve de ünlülerini getiremeyecek misiniz? Üstelik “Antalya Festivali” yıllar yılı uluslararası değil mi? vs vs...

     Tüm bunlara rağmen, duruma hala sessiz kalanlar var. Bunları üç grupta topluyorum (bu gruplara milli kültür-sanat konusunda mangalda kül bırakmayıp da bu durumu görmezlikten gelen muhafazakar kesimi -bir kaçı hariç- hiç dahil etmiyorum).

     1. Grup: Hiç ses çıkarmayanlar. Kimler mi? Festivalin yeni yönetiminde yer alanlar, yer almayı umanlar ve de teklif bekleyenler... Yani pusudakiler...

     2. Grup: Bir haftalık Antalya tatilini riske sokmayanlarla, havayı koklayan deneyimliler... Yalnızca izleyip, son anda ağır basacakların saflarında yer alma kurnazlığını taşıyanlar.

     3. Grup: Tepkilerini laf olsun diye ortaya koyanlar. Yani iki tarafa da oynayanlar. Sonrasında “ama biz de öyle demiştik” diyebilecekler...

     Yani “yengeç sepeti”nin bırakın içine elini sokmayı, yanına bile yaklaşamayanlar... Geriye kim mi kaldı? O kadar çok kişi var ki... Onların seslerinin ve eylemlerinin giderek artacağına inanıyorum. Bekleyip göreceğiz…


     Aydınlık Gazetesi - 16.08.2017, Çarşamba