02.07.2020 / Eren Aysan - Sivas Katliamı: 27 Maddede 27 Sene

     2 Temmuz günü babam Sivas’tan aradı: “Belki daha erken gelirim!” Akşam televizyonda “Sivas’ta Olaylar” başlığı. Alt yazılar geçmeye başladı: Sanatçıların kaldığı otel yandı, bitti kül oldu, şu kadar ölü! O an çocukluğumun bittiğini anladım.

     ………………………………

     12. O yıl sanatın da hukuk gibi adalet tesis edilen bir alan olduğu düşüncesiyle tiyatro eğitimi görmeye karar verdim. “AÜ. DTCF Tiyatro Bölümü”nün özel yetenek sınavına girdiğim gün sınav salonundan, “Sivas’ın Işığı Sönmeyecek!” sloganları geliyordu. 2 Temmuz’un ilk yıl dönümüydü. Derin bir nefes aldım. Sınav bittiğinde dışarı çıktım. Bir delikanlı elinde babamın fotoğrafı yürüyordu. Gülümsedim. Beni kapıda Şükran Amca (Kurdakul) bekliyordu. Sınavın nasıl geçtiğini sordu. Ben de O’na delikanlıyı gösterdim. Sınavı ise, tabii ki kazandım.

     ………………………………

     26. Bütün bu sürecin sonunda çalıştığım “Devlet Tiyatrosu”ndan Aralık 2016’da “KHK” ile açığa alındım. Çok kısa süre sonra yeniden işime döndüm. Zeynep (Altıok) de daha evvel benzer bir macera yaşamıştı. Kendimi tiyatroya ve yazıya verdim. Üniversitede öğrencilerimle buluşmaya devam ettim. Altı kitap kaleme aldım.

     ……………………………

     BirGün Gazetesi - 02.07.2020, Perşembe