01.09.2011 / Selahattin Duman - Otoban Üstü Vahalar.. Yolu Düşenler Ağlar..

     İş bu yazı “Kara sineğin kuş yerine geçtiği, yeşil taban halısına çimen süsü verildiği..” bir otoban tesisinin tasvirini beyan eder.. Açlığın ilk sinyalerine teslim olan yazar, bu berbat yerde mola vererek iradesizliğinin cezasını çekmiştir..

     ………………………………………..

     Aheste beste gelen garson kıza bir çay siparişi verdim, midem için de iki porsiyon çöp şiş söyledim.. Gitti..

     Beni hoparlörden yükselen iğrenç bir müzik ve yüzlerce kara sinekle masada başbaşa bıraktı..

     Güzel Allahım bu kara sinekten ne umdu da bunları halk etti, sırrını çözemedim.. Haşaratın en yüzsüzü, en arsızı.. Kovarsın, elini kolunu sallarsın gitmez..

     İlle de gelip aynı yere konacak..

     Hoparlörden yükselen müzik onların milli marşı gibi.. Bir çile.. Tek başına bir işkence..

     “Sevgilim yıktın evimin direğini.. Kurşunladın seni seven yüreğimi..”

     Çaat! (Eldeki gazeteyi masaya vurma efekti) Kara sineklerden biri telef oldu..

     “Sevgilim ne olur elini ver bana.. Belki de çıkmayız sabahaaa”

     Çat! Bir sinek daha gitti..

     “Elini tutar mutluca gezerim.. Belli mi olur belki öperiiim..”

     ***

     Kendini şehirleşmiş sayan “tamam artık ben oldum, bundan sonrası fazla..” diyenlerin yeni müziği bu.. Adı her ne zıkkımsa..

     Bol acılı bir tekrar.. En bayağısından, basitin basiti zeka ürünü bir güfte..

     Çift porsiyon çöp şiş geldi.. Yağları ayıklandıktan sonra kalan bir sigara paketini doldurmazdı..

     Ondan da yirmi dokuz lira aldılar.. Bir lirası çaya.. Yirmi sekiz lirası avuç içi kadar şiş çöpe..

     “Van münit..” diye seslenip garson kızdan hesabı istedim.. Ödeyip kalktım.. Daha da gelmem..

     Gazete Vatan - 01.09.2011, Perşembe