10.12.2011 / İclal Aydın - Çocuk Yıldızlar
Profesyonel oyunculuk yaşamım başladığından beri rol aldığım tüm diziler, reklam ve sinema filmlerinde hep çocuklarla çalıştım. Hem çok keyifli hem ekstra sabır isteyen bir iştir bu...
Ama hepsinden önemlisi merhamet yoksa kalbinizde, yapamazsınız...
Çocuk oyunculardan nefret ederek aile dizileri çeken nice oyuncu ve yönetmen vardır ki pek çoğunu sopayla dövmek istediğim günler, geceler de olmuştur...
Tekrarlarını defalarca, defalarca, defalarca izlediğiniz “İki Aile” isimli dizi, çocuk oyuncuların çok büyük emek verdiği bir projeydi. Çocuklar dünya tatlısıydı. Çok çalışkan ve çok yetenekliydiler. Sevmemek mümkün değildi o güzellikleri. İlk yönetmenimiz Nursan Esenboğa sadece çocuklara değil, erişkin oyunculara da müthiş bir şefkat gösteren fevkalade anaç bir insandı. Dizinin o denli sevilmesinin nedeni başlangıcında atılan tohumların insani olmasındandı. Asu Maralman hakikaten bir aile büyüğü gibi yaklaşır, sorunlarımızı çözmeye çalışırdı. Emre Kınay’la, Öner Erkan’la, Bahar Yanılmaz’la küçüklerimizin ödevlerine yardım eder, projelerini el birliğiyle yetiştirmeye çalışırdık...
***
Bunları neden anlatıyorum...
Baştan da söylediğim gibi biz orada bir aile kurmasaydık o dizi üç yıl ekranda kalamazdı. Öte yandan... Ne olursa olsun bizler için dahi son derece zor olan çalışma şartları o çocuklar için kimi zaman cehennemden farksız olurdu. Okula gittikleri için cumartesi pazar günleri ve kimi zaman da hafta içi okul sonraları sürekli çekimde olurlardı. Sahne yetiştirebilmek için geç saatlere kadar çalışırdık.
O güzelim yavrular ne uykudan, ne tatilden bir şey anlayabilirlerdi... En zoru, uyuyakaldıkları koltuklardan onları kaldırıp rol yapmaları için uyandırmaya çalışmaktı. Ah ne üzülürdük size anlatamam... Üstelik onlar evlerine gittikten sonra biz çekimlere devam etmek zorunda kalırdık ve bizim çocuklarımız da bize hasret yaşarlardı...
Çalışma koşullarımızın ve saatlerimizin daha iyi bir hale getirilmesi en azından insani sınırlar içine çekilebilmesi için bir mücadele veriyoruz. Bu anlamda en azından bir meslek örgütü kurabildik.
Bugünlerde “Öyle Bir Geçer Zaman ki” dizisinde rol alan küçük Osman dolayısıyla çocuk oyuncular ve çalışma şartları yine çok konuşulur oldu.
"Oyuncular Sendikası"ndan arkadaşlarımın bu konudaki görüşünü okurla ve kamuyla paylaşmak bir sendika üyesi olarak görevim, çocuk oyuncularla çalışan bir anne olarak sorumluluğumdur.
***
Sendikamız der ki:
“Geçtiğimiz ay içerisinde ‘Ilo’ ve ‘Unicef’ ortaklığında yapılan ‘Sanatsal Aktivitelerde Yer Alan Çocuklar’ konulu ‘I. Teknik Çalıştay’da, konunun muhatabı tüm kurum ve kuruluşlarla birlikte ‘Oyuncular Sendikası’ da davetli idi.
Kuruluş aşamamızı takiben ‘Ilo’ya yaptığımız başvuru sonucu düzenlenen bu çalıştayda ‘Rtük’, ‘Çsgb’, ‘Disk’, ‘Türk-İş’, ‘Meb’, ‘Kast-Der’ gibi kurumlar ile çocuk oyuncu koçu Ümit Çırak, yönetmen Ömer Uğur da bulunmakta idi.
Kanımızca verimli bir ortak çalışma olduğu gözlenen ve çocuk istismarına yol açan her türlü durum, koşul ve düzensizliğin akademik araştırmalarla da ortaya konulabildiği bu ilk oturum, 13 Aralık 2011 tarihinde final konferansı ile tam şeklini alacak.
‘Oyuncular Sendikası’ kendi alanındaki tüm hukuki çalışmasını, uluslararası çocuk haklarını içeren kanunlar ve kendi anayasal düzenlemelerimizi de bütünüyle tarayarak tamamlamıştır.
Ayrıca, çocuk oyuncuların setlerde ve kendi özel hayatlarında yaşadıkları durumu rapor halinde aktarmaya, 15 Aralık 2011 tarihinden itibaren yasal düzenlemeyi oluşturabilmek ve bu konuda sorumlu tarafları harekete geçirecek bir strateji sunmaya hazırdır.
Sendikamızın yeni yetişen nesile bırakmak istediği düzen, oyunculuk mesleğinin hak ettiği saygınlık ve standarttır.
Bu standart çocukların hak ettiği her şeydir.
Tüm sevgi ve saygılarımızla.
‘Sahne, Perde, Ekran, Mikrofon Oyuncuları Sendikası’ (Oyuncular Sendikası)”
***
Küçük oyuncuların kaç para kazandıklarını hesaplayıp, nasıl yatırım yaptığını sorgularken hangi koşullarda, nasıl çalıştıkları ve yasal haklarıyla ilgili sorgulamayı da yapmanızı dilerim...
Gazete Vatan - 10.12.2011, Cumartesi
