04.09.2012 / Ahmet Övgün Ercan - Ülkem Cayır Cayır Yanıyor

     ...............................................................

     Bilimteyler (üniversiteler) sus pus, bilimbeyler (rektörler) başkalaşmış, bilmenler (profesör), bilgenler (doçent), bilgerler (yard. doç), bilimciler, düşünürler, yazarlar, unganlar (sanatçılar) kabuğuna çekilmiş, öğrenciler uranın (teknolojinin) tutsağı olmuş, bireyselleşmiş, okumayan, düşünmeyen, savunmayan, çıkarcı, kaçmayı bekleyen, derince suskun.

     ……………………………………………

     Bir 10 Memet daha gitti; yine “şehit” diye kandırdılar, Mehmetçik yakınlarını. Anaların bağrına köz düştü. Sanalgılarda (TV) çalgı çalma, göbek atma sürüyor, Beyoğlu’nun arka sokaklarında cümbüş eşliğinde ezgiler, içkiden kendinden geçmişlerce umursamazca söyleniyor, günler tepik (futbol) karşılaşmalarını yorumlamakla geçiyor. Toplum; uyuşmuş, silkinemiyor, örgütsüz, puskun, bezgin, ürkek, korkak, çıkarcı, yarınsız.

     ……………………………………………

     Ne Mutlu Türküm Diyene!

     04.09.2012, Salı