21.09.2013 / İzak Benbaşa - Yaşamıma Do = ?

     Benim için müziğin yeri ayrıdır.

     Anne ninnisi ile başlayıp babamın “Ramona” şarkısı ile rüyalara dalmam...

     Babamın, “Kadıköy Yeldeğirmeni”ndeki evinde otururken, özellikle kar tatillerinde, sobamızdaki odunlar çıtır yanarken annemin pişirdiği içimizi ısıtan sahlep eşliğinde, “Hofman piyano”da müzik çalan babama hayran hayran bakan küçüklüğüm aklıma geldi birden.

     “TRT”den yayın yapan o zamanın müzik yapımcıları ve caz müzikleri lambalı radyomuzdan sesi yükselen...

     Orhan Boran ve Yuki zamanları, Fecri Ebcioğlu’nun sözlerini yazdığı aranjmanlar, Ajda Pekkan, Ayten Alpman, Süheyl Denizci, Vasfi Uçaroğlu, Şenay, Selçuk Ural diye gider.

     Ve evimize ilk alınan lambalı teyp “TK29”, 8 mm.’de izlediğimiz Charlie Chaplin sessiz filmleri...

     Daha sonra alınan pille çalınan pikap, aldığımız 45’lik plaklar ve saatlerce keyifle dinlediğimiz müzik...

     13 yaşımda babamın hediye ettiği kaset teyp ve o zamanlar masterlarla kopyalanan kasetler, tabii ki hazır kaset yok malum.

     İlk pikabım “HS 39 Dual” ve ilk hayranlıkla yaşadığım “stereo” deneyimim.

     İki küçük hoparlör ve kalın telden yaptığım kulaklık.

     Sevgilime hediye ettiğim, muhtelif plaklardan kayıt yaptığım ve ödülünü iki damla gözyaşı ile aldığım kaset.

     Ve böylece devam etti hi-fi ve müzik heyecanım, halen de devam etmekte...

     İnsan kendisi için birşeyler yapıp, kendi içinde özümsediği zaman büyük keyif alıyor; en azından bende öyle.

     Bir deneme kitabı, bir şiir kitabı çıkardım, kendi kendime kaldığım zamanlarda yazdığım, yazabildiğim. Yenileri yolda...

     Bir de kızım için müziğini, sözlerini yazdığım bir şarkıyı mütevazi bir stüdyoda seslendirip kızıma hediye ettim.

     Çok isterdim enstrüman çalmayı ama annemden sabah, öğlen, akşam yediğim (sebepsiz değil) üç posta dayağa yenisini ilave edip ara öğün dayak yememek için enstrüman çalmaktan vazgeçtim.

     İnsanın kendisi için birşeyler yapması olgunluğunun ve gelişiminin en büyük göstergesidir.

     Bunları yazarkan çok sevdiğim Kerem Görsev’in CD’sini dinliyorum.

     İnsanın iç güzelliği notalara olduğu gibi şeffaf ve sevgi dolu yansıyıp dizilsin...