02.09.2012 / Aşka Sırt Dayanmaz Çünkü Düşersin!
“Maaile Gülben Ergen’e hizmet ediyoruz, ben dahil!”
Naçiz kulunuz Brav Ayşe’nin de sonunda korktuğu başına geldi. Eyvah ki ne eyvah, bir can dostumu köşemde ağırlamam gerekti!
Bunun neresi korkutucu derseniz anlatayım. Dostluğunuzun abartıya yol açmaması ancak objektif olma kaygınızın da gereksiz bir tevazuya dönüşmemesi lazım. Dostunuz olmayan bir ünlü ile işiniz nispeten kolaydır. Sonuçta herkes ne bilmek isterse siz de aşağı yukarı aynı şeyleri merak edersiniz. Dostunuzu evinizde ağırlamaya benzemez bu köşe misafirlikleri. Zor iştir. Benim bugünkü değerli misafirim de Gülben Ergen...
O imaj yenileme operasyonunun saç yenileme aşamasında gözlemci olarak bulunduğum Gülben. Sonucun kendisine çok yakıştığını yazmadan da geçemeyeceğim.
Üç erkek çocuğun sevgi dolu, sabır dolu annesi. “Çocuklar Gülsün” gibi saygın bir sosyal farkındalık projesinin yılmaz savaşçısı. Tasavvuf felsefesine ilgi duyan, okuyan, bilgi edinen. İşini iyi yapma konusunda taviz vermeyen, iş disiplinine önem veren profesyonel Gülben’den söz ediyorum... Efendim işte karşınızda yepyeni pırıl pırıl bir imaj eşliğinde Gülben Ergen...
- Bu imaj yenileme nereden çıktı?
- Dadı dizisinden bugüne saçlarımı bu kadar kısaltmamıştım. Ama son zamanlarda aklımdaydı çünkü benim hayatım pratiklik üzerine kurulu. Konser öncesi ve program öncesi banyoya girmek çıkmak, duş almak o kadar sık yaşadığım bir şey ki... Saçlarım hazırlanmam gereken her yerde rol çalan olur. Makyajım uzun sürmez, bellidir. Bir kere imajdan önce durum bu yani, pratik ve kolay olmalı yaşantım. Mesleki olarak baktığımızda ise, evet tuhaf bir şekilde saç takipçilerim var biliyorum. At kuyruğu, kısa, uzun, düz, dalgalı hepsi bir rüzgar yaratır bilirim... Konser öncesi bir göz kırpmaydı dinleyicime ve seyircime...
- Çok sevdiğim bir şarkı vardır, Peter Sarsdedt’in “Where do you go to my lovely, when you’re alone in your bed?” dediği. Bunu sana sormak istiyorum. Gece yatağında yalnızken düşüncelerinde ve hayallerinde nereye gidersin?
- Gece yatağımda olduğum an benim neredeyse tek durabildiğim andır. Allah’ıma, dualarıma sığınıp yastığımla bir başıma kalıp gözlerimi kapadığımda bir yere gitmem, gidemem. Gün beni o kadar çok yormuştur ki gece yatağım, sessizliğimdir.
- “Gülben” ile “Gülben Ergen” arasındaki farklılık ve benzerlik nedir?
- Maaile Gülben Ergen’e hizmet ediyoruz, ben dahil. (gülüyor) Benziyoruz aslında. İyi kız! Çalışkanlığımız, tertip düzenimiz benzer. Ben O’nun gerçeğiyim. O’na şöhretin yalandan parlayan bir elbise olduğunu fısıldarım, ayakları bu sebeple sağlam yere basar. Annedir... İnsandır... Evlattır... Arkadaştır... Ve kuldur... Bizden bir fazlası, soyadıdır. Ben Gülben, o Ergen (gülüyor)...
Vazgeçemeyeceğim Lüksüm Çocuklarımla Geçirdiğim Vakittir...
- Tasavvuf sana ne verdi, sen tasavvuftan ne aldın? Gündelik hayatına etkisi ne oldu?
- Tasavvuf küçüklüğümden beri annemden gördüklerimden, öğrendiklerimden farklı bir bilgi değil aslında. Dinimizin hoşgörüden ibaretliğini, tevekkül etmenin mertebelerini bir kez daha yinelemek. Yoga, meditasyon, kişisel gelişim yolları, “Secret Çekim Yasası” hepsi ama hepsi tasavvufla bize binlerce yıl önce anlatılmış. Dünya Hz. Şems’i, Tebriz’i okuyor. Mevlana’yı anlamaya çalışıyoruz... Binlerce yıl önce insanlığa yazılanlar tesadüf mü? “Kur’an-ı Kerim” “oku” diye başlar. “Mesnevi” “dinle” diye başlar. Tasavvufu anlamak, sindirmek ham insandan olgun insan çıkarma sanatı. Bunu yaşayabilene ne mutlu... Ben ne hammışım, ne bunca yaşadıklarımda pişmişim ne de yanmışım. Ciğerlerim yandı oysa... O yanmak değilmiş... Hala “ham”ım ben.
- Vazgeçemeyeceğin bir lüksün var mı?
- Çocuklarımla geçirdiğim vakit vazgeçemeyeceğim lüksümdür... Ares’le sohbet edip Atlas’la hayal kurmak, Güney’in poğaca ellerini ellerime tost yapmak, odalarını solumak, Sakar Cadı Vini masalları okumak ve legodan kuleler yapıp, içine gizli kapılar yapmak, benim özüm sözüm ömrümde lüksümdür.
- Herkesten gizlediğin bir bencilliğini bizimle paylaşır mısın?
- Kendimi düşünürüm, bu net... Bencillikse bencillik... Ben çocuklarıma, anneme, sahneye, ekrana, dinleyicime, derneğime tanımadığım çocuklara, uzak köylere, arkadaşlarıma lazımım. Bir can var seninkinden farksız, bir nefesim nefsim var... Ben olmazsam yukarısı eksik kalır.
- Yaşadığın her olayı, (tanıdığın her insanı da içine alacak şekilde) bugüne kadar ki yaşamını bir cümle ile anlat desem ne dersin?
- Yoruldum derim ve sabrım için şükrederim.
- Aşk, sevgi, hüzün, başarı, neşe, güven kelimeleri sana neleri çağrıştırıyor?
- Başarı ve neşe hariç diğerleri ayaklarımı yerden keser diyebilmeyi ne isterdim (gülüyor)... Hayal kırıklıkları hayata dahil... Güven ilktir, zedelenirse tedavisi zor ve uzun bir süreçtir. Aşk sevgi ile sevindirse tadından yenmez ama korunmalı, kollamalı hep özenmelidir. Aşka sırt dayanmaz, düşersin. Asıl aşk yaradanadır. Şartsızdır. Yaradan her yerde, her şeyde ve herkeste zuhur eder, vücut bulur. Karşındakini yaradandan ötürü sevmek marifetlerin en büyüğüdür. Benim demem, benim diye bir şey yok. Evlatlarım, parçalarım, yüreklerim bile benim emanetlerim. Öyle seviyorum onları, Allah’ımın emanetleri...
“Çocuklar Gülsün Diye Projesi” Daha da Büyüyecek
- “Çocuklar Gülsün Diye” bana huzur veren, mutlu eden, çok emek verdiğim bir proje. Bu projeyi büyütmek, Türkiye’nin her köşesindeki çocuklarımıza ulaşabilmek için çok çalışıyoruz ve çalışacağız. Son olarak “Republica” bize bu konuda büyük destek verdi. Murat Patavi’nin desenlerini çizdiği bir ürün gamı oluşturduk. Fincan, mum, kalem, I-phone kabı, defter, rozet, magnet gibi ürünler. Bunlar konserde stantta satıldı, şimdi internetten satacağız. Bu konuda herkesten destek bekliyoruz. Alacakları ürünler yapacağımız okullarda bize katkı sağlayacak. Bizim halkımız böyle konularda çok duyarlı; o yüzden bir çırpıda her şeyi satacağımıza inanıyorum.
Gazete Vatan - 02.09.2012, Pazar (Röportaj: Ayşe Brav)
