Ümit Tuncer - Karanlıktır İnsanı Güzel Kılan

(*) karanlığın sesi seni çağırır yalnızlığa
 

karanlığın sesi seni çağırır yalnızlığa
sen şimdi bir kavşağın ortasındasın
nereye gidersen git
ne yaparsan yap
sonu görünmeyen sokaklardan birine gireceksin
dibini görmeden bir çukura atlamak gibi
ya da içini ürperten eski bir anı
anı demişken neler var geride hiç düşündün mü
yoksa sen hep ileriye mi bakarsın
sokakta dolaşırken karşına insanlar çıkar
ama her zaman o insanları görmezsin
kimi vardır saklar kendini
ilgi çekmez somurtmaz sadece kendi olur
keşke her insan kendi olsa
karanlık her insanın içinde vardır
aydınlığa inat yaşamını sürdürür
ama esas olan onu keşfetmektir
zordur ama imkansız değil
 

Ümit Tuncer - 15.04.2003